Διαταραχές της περιόδου

Η έμμηνος ρύση είναι έκφραση της θηλυκότητας, της γονιμότητας και της ικανότητας για σύλληψη. Η γυναίκα είναι παραδομένη σ’αυτόν τον ρυθμό, του υποτάσσεται με όλους τους περιορισμούς που συνεπάγεται. Με τη λέξη υποταγή αγγίζουμε μια κεντρική περιοχή της θηλυκότητας, την ικανότητα αφοσίωσης. Η λέξη ‘θυληκότητα’ είναι η περιεκτική αρχή του θηλυκού πόλου του κόσμου, τον οποίο οι Κινέζοι αποκαλούν ‘Γιν’, οι αλχημιστές τον συμβόλιζαν με τη σελήνη και η Ψυχολογία του Βάθους με το νερό. Απ’ αυτήν την άποψη, κάθε γυναίκα είναι μια συγκεκριμένη μορφή έκφρασης του αρχετυπικού θηλυκού. Η θηλυκή αρχή θα μπορούσε να οριστεί με την ικανότητα πρόσληψης. Το ‘Ι Τζίνγκ’ γράφει ότι ‘Η πορεία της Δημιουργικότητας ορίζει το Αρσενικό, ενώ η πορεία της Αποδοχής εκφράζει το Θηλυκό’. Ή σε άλλο σημείο: ‘Το Αποδεχόμενο είναι το πιο Αφοσιωμένο στον κόσμο’.
Η ικανότητα αφοσίωσης είναι η σημαντικότερη ιδιότητα του θηλυκού στοιχείου. Είναι η βάση όλων των άλλων ικανοτήτων, όπως του ανοίγματος, της αποδοχής, της σύλληψης, της ασφάλισης, της αφοσίωσης, της παραίτησης από την ενεργό δράση. Παρατηρώντας τα αρχετυπικά σύμβολα του θηλυκού, τη σελήνη και το νερό, βλέπουμε ότι κανένα από τα δύο δεν ακτινοβολεί και δεν ενεργεί, όπως οι αντίθετοι πόλοι τους, ο ήλιος και η φωτιά. Έχουν την ικανότητα να προσλαμβάνουν και να αντανακλούν το φως και τη θερμότητα. Το νερό δεν έχει δική του μορφή – προσλαμβάνει κάθε μορφή, προσαρμόζεται , παραδίνεται.

Πίσω από τις πολικότητες Ήλιος – Σελήνη, Φωτιά – Νερό, Αρσενικό - Θηλυκό, δεν κρύβεται καμμιά αξιολόγηση. Θα ήταν άλλωστε τελείως ανόητη, γιατί κάθε πόλος ξεχωριστά είναι μισός και όχι πλήρης, αφού για την Ολότητα του λείπει ο άλλος πόλος. Ωστόσο αυτή η ολότητα επιτυγχάνεται μόνον όταν οι δύο πόλοι μπορούν να επιδείξουν πλήρως την ιδιαίτερη ιδιότητα τους. Οι αρχετυπικοί αυτοί κανόνες παραβλέπονται σε πολλά επιχειρήματα υπέρ της χειραφέτησης. Θα ήταν ανόητο να παραπονείται το νερό ότι δεν παίρνει φωτιά και δεν φωτίζει, επομένως είναι κατώτερο. Ακριβώς επειδή δε μπορεί να καεί, είναι σε θέση να αποδεχθεί, πράγμα που δε μπορεί η φωτιά. Κανένα δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο από το άλλο, είναι όμως διαφορετικό. Απ’ αυτήν ακριβώς τη διαφορετικότητα των πόλων γεννιέται η ενέργεια που ονομάζεται ‘Ζωή’. Με τον μηδενισμό των πόλων , ενώνονται οι αντιθέσεις. Μια γυναίκα που έχει αποδεχθεί πλήρως το θηλυκό της στοιχείο και το βιώνει, ποτέ δε θα αισθανθεί ‘κατώτερη’.

Ωστόσο η μη συμφιλίωση με τη θηλυκότητα είναι το υπόβαθρο των περισσότερων διαταραχών της περιόδου ή άλλων συμπτωμάτων του σεξουαλικού τομέα. Η ικανότητα της ‘υποταγής’, σύμφωνα με τον αντίστοιχο πόλο υπήρξε πάντοτε δύσκολο πράγμα για τον άνθρωπο, εφόσον του ζητά να παραιτηθεί από το ‘θέλω’, από την κυριαρχία του Εγώ. Πρέπει να θυσιαστεί κάτι από το Εγώ, πρέπει να προσφερθεί ένα μέρος του, ακριβώς όπως απαιτεί η μηνιαία περίοδος από τη γυναίκα. Με το αίμα η γυναίκα θυσιάζει λίγη ζωτική ενέργεια. Η περίοδος είναι μια μικρή εγκυμοσύνη, ένας μικρός τοκετός. Στο μέτρο που η γυναίκα δεν είναι σύμφωνη μ’αυτήν τη ‘ρύθμιση’, δημιουργούνται διαταραχές ή ενοχλήσεις της περιόδου, αποκαλύπτοντας ότι κάποιο (συχνά συνειδητό) μέρος της γυναίκας δεν θέλει να δοθεί στην περίοδο, στον έρωτα, στον άνδρα. Ακριβώς σ’αυτό το εξεγειρόμενο ‘εγώ όμως δεν θέλω’ απευθύνεται εύστοχα η διαφήμιση για σερβιέτες και ταμπόν, υποσχόμενη ότι χρησιμοποιώντας το εκάστοτε προϊόν, η γυναίκα θα γίνει ανεξάρτητη και θα μπορεί, παρά τα έμμηνα, να κάνει ότι θέλει. Η διαφήμιση αποτείνεται με επιτηδειότητα στο επίμαχο σημείο σύγκρουσης των γυναικών: μπορείς να είσαι γυναίκα – αλλά και να διαφωνείς με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όσες υποφέρουν από πόνους της περιόδου, βιώνουν τη θηλυκότητα τους με οδύνη. Τα προβλήματα της περιόδου μας οδηγούν πάντοτε σε προβλήματα της σεξουαλικότητας, γιατί η διαμαρτυρία κατά της υποταγής, που αποκαλύπτεται από τις διαταραχές, εμποδίζει και τη χαλάρωση στη γενετήσια ζωή. Όποια μπορεί να χαλαρώσει τη στιγμή του οργασμού, μπορεί να χαλαρώνει και στη διάρκεια της περιόδου. Ο οργασμός είναι κι αυτός ένας μικρός θάνατος, όπως ο ύπνος. Η αιμορραγία της περιόδου είναι μια μικρή διαδικασία θανάτου, γιατί πεθαίνει ένας ιστός και απορρίπτεται από το σώμα. Ο θάνατος δεν είναι άλλο από την πρόσκληση να εγκαταλείψει κανείς τη σπασμωδική εμμονή στο Εγώ και στο παιχνίδι της εξουσίας, και να αφήνει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους. Ο θάνατος απειλεί μόνον το Εγώ, ποτέ τον ίδιο τον άνθρωπο. Όποιος προσκολλάται στο Εγώ, βιώνει το θάνατο ως αγώνα. Ο οργασμός είναι ένας μικρός θάνατος, γιατί απαιτεί κι αυτός την αποκόλληση από το Εγώ. Ο οργασμός είναι η ένωση του Εγώ με το Εσύ και προϋποθέτει το άνοιγμα των ορίων του Εγώ. Όποιος προσκολλάται στο Εγώ δε μπορεί να βιώσει τον οργασμό (το ίδιο γίνεται με τον ύπνο). Ας γίνει φανερή η ομοιότητα του θανάτου, του οργασμού, της περιόδου. Είναι η ικανότητα υποταγής, η προθυμία να θυσιάσει κανείς ένα μέρος του Εγώ του.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί οι ανορεξικές κοπέλες συνήθως δεν έχουν περίοδο, ή υποφέρουν από σημαντικές διαταραχές περιόδου. Η απωθημένη απαίτηση τους για κυριαρχία είναι πολύ ισχυρή για να συναινέσει. Φοβούνται τη θηλυκότητα, τη σεξουαλικότητα, τη γονιμότητα και τη μητρότητα. Είναι γνωστό ότι σε καθεστώς μεγάλου φόβου και ανασφάλειας, σε θεομηνίες, φυλακές, στρατόπεδα εργασίας και στρατόπεδα συγκέντρωσης πολύ συχνά διακόπτεται η περίοδος (δευτερογενής αμηνόρροια). Από τη φύση τους, όλες αυτές οι καταστάσεις ελάχιστα προσφέρονται στο θέμα ‘εγκατάλειψη’, αντίθετα καλούν τη γυναίκα να σταθεί ‘αντρίκια’, να γίνει ενεργητική και να επιβιώσει.

Υπάρχει μια ακόμα ιδιότητα της περιόδου, που δεν πρέπει να παραβλέψουμε: η έμμηνος ρύση εκφράζει την ικανότητα της τεκνοποίησης. Κάθε μήνα η περίοδος βιώνεται πολύ διαφορετικά, ανάλογα με το αν η γυναίκα επιθυμεί να αποκτήσει παιδί ή όχι. Αν το θέλει , η περίοδος της υποδηλώνει ότι ‘άλλη μια φορά δεν πέτυχε’. Σ’αυτές τις περιπτώσεις παρατηρείται κυρίως αδιαθεσία και κακοκεφιά στη διάρκεια της περιόδου, που προκαλεί πόνους. Οι ίδιες αυτές γυναίκες προτιμούν τις ανασφαλείς μεθόδους προφύλαξης – ιδού ο συμβιβασμός μεταξύ της ασυνείδητης επιθυμίας για τεκνοποίηση και του άλλοθι. Αν η γυναίκα φοβάται να αποκτήσει παιδί, επιθυμεί την περίοδο πράγμα που μπορεί να επιφέρει την καθυστέρηση. Πολλές φορές η αιμορραγία διαρκεί ημέρες και χρησιμεύει ως εμπόδιο στις ερωτικές σχέσεις. Όπως κάθε σύμπτωμα η περίοδος αποτελεί εργαλείο εξουσίας, είτε για την παρεμπόδιση της συνουσίας είτε για την είσπραξη αγάπης και τρυφερότητας.
Οργανικά η περίοδος ρυθμίζεται από τη σύμπραξη των θηλυκών και των αντρικών ορμονών, που αντιστοιχεί στη ‘σεξουαλικότητα σε ορμονικό επίπεδο’. Η διαταραχή της επιφέρει διαταραχή του κύκλου, που δύσκολα αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική χορήγηση ορμονών, γιατί οι ορμόνες είναι υλικοί μόνο εκπρόσωποι του ανδρικού και του θηλυκού μέρους της ψυχής. Η ίαση επιτυγχάνεται μόνον με τη συμφιλίωση με τον ρόλο του κάθε φύλου, προϋπόθεση για να πραγματωθεί κάποτε μέσα μας συνειδησιακά ο πόλος του άλλου φύλου.