σε καιρούς πολέμου...

12.04.2011
Απ’ότι κατάλαβα από τα λίγα που είπες, έχεις πολύ αισιόδοξες παρέες. Τόσο αισιόδοξες που γίνονται ο ορισμός της απαισιοδοξίας
Κική Δημουλά (πάλι …)
Να σου θυμίσω ότι είσαι ευφυέστατος, έχεις την ικανότητα να δημιουργείς οράματα και να έχεις οπαδούς. Αυτά είναι τα δυνατά σου σημεία. Το αδύνατο σου ποιο θα έλεγες ότι είναι ? (σκεψου το εσυ ..)

Το αδύνατο σημείο για όλους μας στην εποχή που ζούμε είναι να δούμε κατάματα τα γεγονότα που μας υποχρεώνουν να αλλαξουμε. Ενώ βλέπουμε ότι τα παλιά καταστρεφονται και εξαφανιζονται , αντι να κοιτάμε μπροστά , καθόμαστε και μοιρολογάμε τα παλιά. Λέμε τι ωραία που ήταν πριν και ξεχνάμε να ονειρευόμαστε καινούργια όνειρα … και χωρίς τα όνειρα είναι σα να περιμένουμε το τραινο να μας πατήσει.
Μας γεμίζουν την ημέρα και το μυαλό με περικοπές , απώλειες , ακρωτηριασμούς , σα να ζούμε μια δεύτερη κατοχή, αυτή τη φορά στο πνεύμα . ο απόλυτος ακρωτηριασμός δηλαδή.
Ο καθένας μας έχει πολλη δουλειά με τον εαυτό του για να καταφέρει να μην πέφτει στην παγίδα . κι αυτό που μας κάνουν άλλοι το κάνουμε εμείς σε άλλους και πρώτα απ’όλα στα παιδιά μας.. .. Φύση, νόμος απόλυτος ….

Αυτή την πρόκληση άλλοι τη ζουν στη δουλειά τους, άλλοι στην οικογένεια τους , άλλοι χάνουν ανθρώπους από κοντά τους με φυσικό θάνατο, άλλοι απλά σκοτώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ένας δρόμος λοιπόν υπάρχει για όποιον θέλει να έχει μια τύχη καλή σ’αυτόν τον πόλεμο. Να μάθει καλά τον εαυτό του, τους περιορισμούς του, να βάλει τα όρια του στο περιβάλλον του , να θελήσει να ζει αυτόνομος, όχι ανεξάρτητος και μόνος , να θελήσει να πάρει τη δύναμη του πίσω αντί να τη χαρίζει στα κόλπα του μάρκετινγκ και του ψυχολογικού πολέμου.