σεξ και καταπίεση

πάντως η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες με την παραπληροφόρηση και την παραπλάνηση που έχουν πάρει από μικρες , από την ηλικία που παιζουν με τις barbie , οδηγούνται σε υστερική συμπεριφορά , στο βαθμό που έχουν πείσει και τους άντρες τους ότι το σεξ δεν είναι απαραίτητο ... εν τω μεταξύ η έλλειψη σεξ ανακυκλώνει την υστερική συμπεριφορά ακόμη και όταν πλέον εκλίπουν οι τηλεκατευθυνόμενες ανάγκες.. η μεγαλύτερη καταστροφή για τον άνθρωπο είναι που οι ανάγκες του έγιναν σημείο εκμετάλλευσης... η λύση είναι απλή κι εδω. να ξέρει κανεις τον εαυτό του , τις ανάγκες του , τα όρια του και να δίνει στον εαυτό του αυτό που χρειάζεται ... όμως θα μου πεις ... μα Κάτια , τι γίνεται με τα παντρεμένα ζευγάρια που έχουν οικογένειες παιδιά , δεσμούς κτλπ ? πως μπορεί να κάνει κάποιος αυτό που θέλει και που χρειάζεται χωρίς να γίνει χαμός ; η απάντηση και πάλι είναι η ιδια με παραπάνω. να γνωρίζει κανεις τον εαυτό του , τις ανάγκες του , τα όρια του και να δίνει στον εαυτό του αυτό που χρειάζεται . οι άντρες είναι πολυγαμικοί , το σεξ ειναι για σας έκφραση , παιχνίδι , ευχαρίστηση , διεγερτικό ζωής !! η στέρηση από το σεξ που επιβάλλει ένας άντρας στη ζωή του , δεν έχει να κάνει με τις απόψεις της συντρόφου του , αλλά με τις δικές του. Γίνεται θύμα ελέγχου μέσω του σεξ. εκεί μετά παύει η αποδοχή από τη γυναίκα , κι ο άντρας χάνει σταδιακά τη δύναμη του ... αντίστοιχα μετά κι ο άντρας περνάει σε περικοπές αγαθών και ευκολιών προς τη γυναίκα... και το παιχνίδι της στέρησης διαιωνίζεται .. πολλοί άντρες το αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα αυτό και προκειμένου να διατηρήσουν τη δύναμη, την υγεία τους , και τη ζωτική τους στύση , δοκιμάζουν με άλλες γυναίκες και καλά κάνουν βέβαια ... εδώ όμως έχουμε μια σειρά από κινδύνους που κάνουν πολλούς άντρες να αναρωτώνται , πως γίνεται και μετά το γάμο αισθάνονται να έχουν χασει εκείνο το ένστικτο του κυνηγού ... γιατί πχ οι γυναίκες ήταν καθαρές όταν ήταν πιο νέος ή γιατί μπορούσε να πηδάει περισσότερο και περισσότερες ; και στο αναναπάντητο αυτό ερώτημα , συνεχίζει τις προσπάθειες του και πληρώνει και ένα γερό τίμημα γι'αυτες... συνήθως μέσω του προστάτη του .. στην προκειμένη περίπτωση , ο άντρας αυτός που προσπαθεί δε βρίσκει ποτέ το ζητούμενο και χωρίς άλλη επιλογή πλέον φτανει να μοιρολατρεί .. αυτό που δεν ξέρει όσον αφορά τον εαυτό του, είναι ότι το παιχνίδι εξουσίας μεσω του σεξ που ζει στη συντροφική του ζωή καθημερινά , τον έχει κάνει επισης τηλεκατευθυνόμενο ... και ως γνωστόν η στύση δε λειτουργεί με τηλεκοντρόλ .. η φύση της κοινωνίας ειναι οι γυναίκες να καθοδηγούν παιδιά και αντρες . από τη στιγμή που οι γυναίκες παρασύρονται από πλασματικές ανάγκες σε βαθμό υστερίας , τότε ουσιαστικά γίνονται επίσης και οι καλύτεροι χειραγωγοί των αντρών γιατί οι γυναίκες από τη φύση τους κατέχουν τη δύναμη της αποδοχής ή μη του άντρα (η γυναίκα εγκολπώνεται τον άντρα..κτλπ. ) . όταν η γυναίκα αρνείται τον άντρα της τότε τον αποδυναμώνει και τον στέλνει εκτεθειμένο στη μάχη , στην ενστικτώδη αναζήτηση για την κάλυψη των αναγκών του. την αποδοχή του από τη γυναίκα.... στην αρχή δηλαδή τον ξεγυμνώνει από τα όπλα του και στη συνεχεια τον στέλνει χωρίς όπλα να πληγωθεί για να διατηρεί εκείνη φαντασιώσεις .. τι γίνεται λοιπόν με τον άντρα ; τι πρέπει να κάνει ένας άντρας λοιπόν που βλέπει τον εαυτό του να βρίσκεται σε διαρκή και κουραστική και όπως φαίνεται ατέρμονη αναζήτηση ; Βασικά , ένας άντρας χρειάζεται να δει τα δεδομένα : α) η γυναίκα παρασυρθηκε και δε μπορεί να βασίζεται σε κείνη για να παίρνει δύναμη. καιρός να δει τον εαυτό του ικανό να ανταπεξερχεται και τέλειο στα ίδια του τα μάτια β) δεν υπάρχει σωστό και λάθος. υπάρχουν γεγονότα και αντιλήψεις ανθρώπων β) η ανάγκη για σεξ είναι ενστικτώδης , από τα βασικότερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης . η καταπίεση της φέρνει καταπίεση όλων των λειτουργιών και συναισθημάτων και οδηγει σε φοβίες και πανικό. με αυτό το βάρος δεν μπορεί ο άντρας να βγει για κυνήγι γιατί δε θα βρει παρά μόνο αυτό που έχει μέσα του. κι άλλες φοβίες και πανικό με τη μορφή άρρωστων γυναικών. γ) η καταπίεση όσον αφορά το σεξ είναι κάτι που προϋπήρχε και δε δημιουργήθηκε μετά το γάμο. απλά εκεί εμφανίστηκε εντονότερα .. με τα παραπάνω δεδομένα λοιπόν , πρώτα καθαρίζει ο άντρας για τις ενοχές του γύρω από το σεξ , απελευθερώνει τον εαυτό του απο την πεποίθηση ότι θα πέσει φωτιά και θα τον κάψει αν πάρει λίγη ευχαρίστηση από το σεξ και μετά μπορεί να ξανακυνηγήσει .. όπως όταν ήταν 25 ετών . Αν ο άντρας είδε τη δύναμη του μια φορά , ακόμα κι αν την έχει προσκαιρα χάσει , μπορεί να την ανακτήσει !! και τότε θα δει ότι όχι μόνο στύση έχει, αλλά και μύρια ακόμη ταλέντα και χαρακτηριστικά που μέχρι πρότεινος ήταν κρυμμένα και σαν κρυμμένα δεν κάλυπταν έμφυτες ανάγκες που αυτες πίεζε τον εαυτό του να καλυφθούν με το σεξ ... Τώρα θα μου πεις.... μα πως γίνεται να έχεις σεξ αλλά πάλι να οδηγήσαι στην ατέρμονη αναζήτηση ερωτικού συντρόφου; αν ξαναδιαβάσεις παραπάνω θα δεις ότι ουσιαστικά το σεξ χρησιμοποιείται αντί να το απολαμβάνει κανείς σαν κάτι ξεχωριστό. Χρησιμοποιείται για να καλύψει ανάγκες κρυμμένες άσχετες με το σεξ. έτσι λοιπόν όταν ένας άνθρωπος ζει με καταπιέσμενο τον εαυτό του κάτω από επιθυμίες τρίτων , κατω από 'πρεπει' κ.ο.κ. τότε είτε έχει σεξ είτε όχι είναι το ίδιο και το αυτό ! δεν το αισθάνεται και οδηγείται με πανικό να το βρει αλλού κι αλλού κι αλλού .. κι αυτός είναι ο εσωτερικός πόλεμος , μια μικρογραφία της κρίσης που ζούμε .... το μνημόνιο δε θα μας σώσει , εκτός κι αν το δούμε σαν μια πρόσκαιρη λύση προκειμένου να σταθούμε στα πόδια μας γερά . το σεξ δε θα αλλάξει τη ζωή μας, δε μπορει να το κάνει αυτό , είναι αδύναμο να το κάνει.. ας μην προσδοκούμε να καλλιτερεύσει η ζωή μας μέσα απ'αυτό μονάχα..

Mεγάλη σκλαβιά η ενοχή

αυτες τις μερες προχώρησαν αρκετά τα θέματα που με ενδιαφέρουν , έχουν γίνει πολλά ευχάριστα και με το παιδί και με τα σπίτια , ο πόνος μειώθηκε .. .. όμως εγώ τα κοιτάζω όλα αυτά με λύπη .. ειναι δυνατόν ;
τη στιγμή που θα έπρεπε να χαίρομαι και να το γιορτάζω ;

ανακαλύπτω ότι ειμαι γεμάτη ενοχές για οτιδηποτε καλο μου συμβαίνει , ότι εχω την πεποίθηση ότι οτιδήποτε καλό πρέπει να το πληρώνω ακριβά και μου ειναι τόσο συνηθισμένο αυτό που πλεον λιγο εως πολύ προβλέπω την 'ακριβή πληρωμή' πριν από τα γεγονότα και σταματώ και τις προσπάθειες μου και απογοητευομαι και συχνά δεν προσπαθώ κάν!!!!...

βεβαίως έχω ενοχές και για τη σχέση μας, και έχω και ενοχές που έχω παχύνει και κατηγορώ τον εαυτό μου ότι αυτό θα γίνει αιτία για χαλάσει η σχέση μας ... και πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκομαι μέσα σε τέτοιες σκέψεις και παράλληλα να κάνω τα πάντα για να μου αποδείξω το αντίθετο, αλλα οι ενοχές δε φευγουν ...
τίποτα ποτέ δε θα μου ειναι αρκετό για να ευχαριστηθώ αν δεν ηρεμήσουν οι ενοχές μέσα μου... πάντα θα βλέπω τα ευχάριστα με φόβο ότι περιέχουν πόνο και θα τα ακυρώνω ... άλλοτε το αντιλαμβάνομαι , κι άλλοτε όχι ...

είναι όμως τόσο παλιό αυτό .... και με έχει κουράσει αυτός ο κύκλος 1 καλό να ισοδυναμεί με 3 κακά .. ώρες ώρες θέλω να βγω από τον εαυτό μου ... ας βγω από τον παλιό μου εαυτό τουλάχιστον ... πως χωρίζεις όμως από τον παλιό σου εαυτό ;

χτες ήμουν τόσο καλά , τόσο χαρούμενη , ερωτευμένη μαζί σου , έβγαινε από μέσα όλο αυτό που μια φίλη μου πιτσιρίκα 23 ετών μου είπε, ότι 'Κάτια, βλέποντας σε , ακόμη κι εγώ που δεν είμαι ερωτευμενη , αρχίζω να αισθάνομαι έτσι για τον φίλο μου ...'
και μέχρι το βράδυ , με είχαν πνίξει οι ενοχές , ο φόβος ότι 'θα το πληρώσω' που οδηγεί ακριβώς εκεί που φοβάμαι ...
δε θα γίνω ποτέ καλά έτσι ... ούτε θα ζήσω ευτυχισμένη ..

για λύση δεν έχω σκεφτεί ... η μόνη λέξη που μου έρχεται είναι επιβεβαίωση , μάλλον χρειάζομαι να την παίρνω και βασικά να τη δώσω κι εγώ στον εαυτό μου.. ότι μου αξίζει μια ζωή γεμάτη χαρές...

και μεταξύ μας εδω που τα λέμε, δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε και πολλές , τρέχουμε να παρακινούμε ο ένας τον άλλο κάθε φορά που μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι ..
τη μια μέρα θα με δεις εσύ καλά και θα πάρεις δύναμη και την άλλη εγώ.. σα να έχουμε κάνει αυτή τη συμφωνία μεταξύ μας .. και κρυβόμαστε ο ένας από τον άλλο κάθε φορά που δεν είμαστε και τόσο καλά ... κράτα με να σε κρατώ ν'ανεβούμε το βουνό ....

μα αφού προσπαθούμε κι αφού δουλευουμε σκληρά και έχουμε και αποτέλεσμα και ούτε τα περιμένουμε όλα έτοιμα και στο πιάτο , τι είναι αυτό που χρειάζεται να αλλάξουμε για να απολαμβάνουμε τους καρπούς των προσπαθειων μας ελευθερα και με αφθονία ;
μεγάλη σκλαβιά η ενοχή ... φυλακή , κατάψυξη , στείρα , κλέφτρα, γεμάτη αρρώστειες , πλήττει όλα τα ωραία , τα κατασπαράζει σαν τον καρκίνο και δε χορταίνει ποτέ ..

ας το καλο ...

εσύ σαν σκηνοθέτης τι θα έκανες σ'αυτό το έργο; πως θα έβαζες φρένο στις ενοχές που έχουν κάνει κατάληψη στο χώρο όλο και δεν αφηνουν τη χαρά να τεντώσει ούτε τα χέρια της... ή ν'ανοίξει τα πόδια της ;


ΥΓ.. θυμάσαι τη συζήτηση περί χρημάτων που έλεγες ότι ο άνθρωπος όσο έχει τόσο θέλει ; κι ότι αυτό οδηγεί σε περισσότερα προβλήματα τελικά; ενώ όταν γεννιέσαι μ'αυτά τα θεωρείς δεδομένα και έτσι τα απολαμβάνεις και διαρκώς ; 2η 3η γενιά πλουσίων μεγαλωμένοι μεσα στην αφθονία δεν έχουν ενοχές για την αφθονία .... λες να έχει σχέση ; λες αυτή να ειναι η απάντηση στο ερώτημα ; κι αν είναι αυτή η απάντηση , η λύση ποια είναι ;

K

3:05 μ.μ. (Πριν από 8 ώρες)

προς Βς
για να δεις τη δύναμη σου ....

επειδή όταν έλαβα το μύνημα σου , άκουγα μια ομιλια στο κινητό , δεν τη διέκοψα για να δω το μύνημα σου , παρότι κατάλαβα οτι ήταν το δικό σου ,
ε για να υποχρεωθώ να διακόψω , λίγα λεπτά μετά , πέφτει το τηλεφωνο κάτω και βγήκε η μπαταρία και βέβαια, εκανα επανεκκίνηση . το mail σου άρχισε να ηχει ξανά , κι ας είχε ηχήσει πάλι νωρίτερα, πριν ακομη ανοιξει η οθόνη για να βαλω τους κωδικούς πρόσβασης !!

εντάξει εντάξει !!! έχεις όλη μου την προσοχή !!!
και η δύναμη σου με συναρπάζει πάντα !!
ΑΝΥΠΟΜΟΝΕ !!!
κοντεύω να τρελαθώ από την έλλειψη σου ! από χτες το απόγευμα δεν ξέρω τι να κάνω , να εκραγώ ή να κρυφτώ.... η δύναμη μου εξαντλείται σε βαθμό αδυναμίας , χρειάζομαι να φυσηξεις ζωή μέσα μου ξανά.
έκανα τόσα πράγματα όλο αυτό τον καιρό , μέχρι και απεγκατάσταση κλιματιστικού από σπίτι για να το βάλω στο δυάρι μου. άκουσα όλες τις επαναλήψεις του πατέρα μου για τα κατορθωματα του, και όλες τις φοβίες ενός 80χρονου που δε μπορεί να εξηγήσει τα δεδομένα της εποχής και προσπαθεί να πιαστεί από την κινητηριο δύναμη που βλέπει σε μένα να υλοποιώ το δικό του όνειρο κι επειδή δε μπορεί να το δει να πετυχαίνει με προκαλεί διαρκώς με ανούσιες συζητήσεις.
το βράδυ δε μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση... και έβλεπα στον ύπνο μου ότι έδινα ξανά εξετάσεις και ότι δεν ήξερα να απαντήσω τα θέματα!!!
όπως καταλαβαίνεις ακόμη παλεύω με την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτο μου , η οποία παρουσιάζεται με τις φοβίες του πατέρα να ζητάνε ανακούφιση από τη δική μου ασταμάτητη δραστηριότητα... με κυνηγάει να κινούμαι εγώ διαρκώς γιατί εκείνος δεν το έκανε για τον εαυτό του.
αλλά παρότι το καταλαβαίνω , ακόμη διαπερνάει το σύστημα μου και με στοιχειώνει ...

γι'αυτό κάθομαι και ακούω τις ομιλίες αυτογνωσίας περί συγχώρεσης , γιατί αυτό θα με απελευθερώσει βοηθώντας με να διακρίνω τι ειναι αυτό που μου κάνει και να το κρατάω και τι δεν είναι δικό μου και προέρχεται από κάποιου άλλου τη νεύρωση έτσι ώστε να μην αφομοιώνω ότι με αποπροσανατολίζει και με αποδυναμώνει......

είναι όμως ο δύσκολος τρόπος μέσω του πνεύματος να πραγματοποιηθούν οι αλλαγές. απλά αυτά έχω στη διάθεση μου , αυτά προσφέρει η εποχή ...

η πολυτέλεια ειναι το κορμί σου αυτή τη στιγμή .
κι έρχεσαι με την άμαξα ..... σαν τον πρίγκηπα ...
Βασιλιά μου !!!

Τενοντοθυλακίτις

Τενοντοθυλακίτις

Η φλεγμονή των θυλάκων (ελύτρων) των τενόντων του χεριού οφείλεται κι αυτή σε υπερκόπωση. Σ’ αυτή την περίπτωση όχι από υπερβολικά δυναμικές κινήσεις μοχλού και ισχυρά χτυπήματα αλλά μάλλον από μικρές, συνεχείς σπασμωδικές κινήσεις, όπως στο μανιώδες πλέξιμο ή στο πληκτρολόγιο. Και εδώ δεν είναι η εργασία καθαυτή αλλά ο σπασμωδικός τρόπος εκτέλεσης της, που δημιουργεί το πρόβλημα. Φυσικά το πλέξιμο μπορεί να δρα χαλαρωτικά. Όποιος όμως ισχυρίζεται ότι χαλαρώνει, προκαλώντας συγχρόνως την τενοντοθυλακίτιδα, δείχνει πως δεν έχει συνειδητοποιήσει τη σπασμωδικότητα του. Ανάμεσα στους πόντους έχει μυστικά παρεισφρύσει κάτι , διόλου χαλαρωτικό. Ίσως κάποιος πρέπει να μπλέξει στα δίχτυα, όπως η μύγα στον ιστό της αράχνης. Ένα κίνητρο τόσο μοιραίο, μπορεί να αφαιρέσει κάθε χαλαρότητα από την πιο χαλαρή δραστηριότητα. Η μη συνειδητοποιημένη σύγκρουση , ξεσπά τότε στο έλυτρο του τένοντα, από το οποίο δεν εξαρτάται το παν, οπωσδήποτε όμως, ολόκληρη η δύναμη των μυών. Αντί να μεταβιβάσουν αδιαμαρτύρητα τη δύναμη, τα έλυτρα δημιουργούν πρόβλημα και εξαναγκάζουν, μέσα από κραυγές πόνου, σε διάλλειμα ξεκούρασης, γι’ αυτά και τον κάτοχο τους. Κάθε θεραπεία απαιτεί την ανάπαυση, είτε με έγκαιρη λογική, είτε αργότερα με γύψινο νάρθηκα.

Ωστόσο το (συγκαλυμμένο) μάθημα μόνον εκ πρώτης όψεως επιβάλλει ανάπαυση. Μέσα απ’αυτήν θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί η επώδυνη κατάσταση. Οι ασθενείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποια είναι η δραστηριότητα τους, ώστε να αναγνωρίσουν τη βαθύτερη έννοια της και τους στόχους που συναρτώνται μ’ αυτήν. Σε κάθε σπασμωδικότητα, αναγνωρίζουμε μιαν αντίσταση. Οφείλουμε να ανακαλύψουμε εναντίον τίνος εγείρεται η αντίσταση. Η ισχυρή τριβή που προκαλεί η αντίσταση, γίνεται αισθητή και σχεδόν ακουστή στην αίσθηση τριβής μιας τενοντοθυλακίτιδας σε πλήρη έξαρση. Ο τένων σχεδόν «τρίζει» από έξαρση και πόνο μέσα στο έλυτρο του, η ευκαμψία του έχει γίνει κοπιαστική και πεισματική. Κάθε τέτοια φλεγμονή χρειάζεται και μια γερή μερίδα πείσματος. Πρέπει δηλαδή κανείς να σφίξει τα δόντια του δυνατά, για να αγνοήσει τα αισθητά προειδοποιητικά σήματα, και να συνεχίσει τον «αγώνα» του μέχρις ότου, επιτέλους φθάσει στην πλήρη έξαρση της νόσου.

Τα πραγματικά αίτια μπορεί να διαφέρουν: δεν είναι φυσικά πάντοτε το πουλόβερ που πρέπει να τελειώσει γρήγορα. Απλώς το πουλόβερ είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, γιατί εκφράζει τη σύγκρουση ανάμεσα στην ενσυνείδητη αντίσταση κατά του αδιαπέρατου ιστού. Τα τενόντια έλυτρα μπορούν να πάθουν φλεγμονή κι από άλλα τεχνήματα χεριών, όπως η δακτυλογράφηση. Το κοινό χαρακτηριστικό των εργασιών αυτών είναι η μονοτονία των κινήσεων, που δεν είναι από μόνες τους κουραστικές ή απαιτητικές, και η ανομολόγητη αντίσταση, που σωματοποιείται και συγχρόνως κρύβεται στα έλυτρα.

Δεν είναι κάποια μεγάλη, επικίνδυνη αντίσταση που έχει την τάση να χτυπά - γιατί διαφορετικά, η φλεγμονή θα έπρεπε να εντοπιστεί μάλλον στους μύες του βραχίονα – αλλά μια μόνιμη, καλά κρυμμένη (στα έλυτρα), μεταφορικά πίσω από ορθολογισμούς, όπως «μα το κάνω με τόση ευχαρίστηση γι’αυτόν (ή για τα παιδιά) και με αγάπη». Είναι βέβαια δυνατόν, αλλά δύσκολο, να κάνει κανείς από αγάπη μια μονότονη εργασία που δε χαροποιεί και που αφήνει ανικανοποίητη την καρδιά. Το να κάνεις κάτι θανάσιμα βαρετό από αφοσίωση, είναι σχεδόν αδύνατο, αν υπάρχει τελολογική σκέψη (σκοπός). Συμβαίνει μονάχα από αφοσίωση της στιγμής, που ανήκει σε ένα τελετουργικό.

Το πρόβλημα είναι σαφέστατο, όταν το σύμπτωμα ξεσπά στη διάρκεια δραστηριοτήτων που δεν χαίρουν γενικής εκτίμησης. Π.χ. η έκφραση «το έραψε μόνη της» είναι συνώνυμη μιας ενάρετης, ελλιπούς κομψότητας, και δεν απορεί κανείς που δεν προκαλεί βαθιά ικανοποίηση. Όποιος δακτυλογραφεί κείμενα που έγραψε κάποιος άλλος, χρειάζεται να ταυτιστεί βαθιά με το πρόσωπο αυτό, ώστε να νοιώσει καλά με την αποξενωμένη αυτή εργασία. Πολύ συχνά σε τέτοιου είδους εργασίες αναπτύσσονται αντιστάσεις, που υποσκάπτουν κάθε κίνητρο. Αντί λοιπόν να συνεχίσει όπως μέχρι τώρα, καλύτερα να αποφασίσει να προλάβει τη φλεγμονή, ξεκαθαρίζοντας τη σχέση του με την εργασία αυτή, κάνοντας ίσως διάλειμμα (πριν από το γύψο), αλλάζοντας δουλειά ή αλλάζοντας τον τρόπο αντιμετώπισης της.

Ερωτήσεις
1. Τ λέει η καρδιά μου για τη δουλειά αυτή;
2. Ποιους (σπασμωδικούς) στόχους επιζητώ κρυφά με τη δουλειά μου; Ποιο κίνητρο συμπλέκει ή συνδακτυλογραφεί στο βάθος;
3. Με πόσο πείσμα επιδιώκω τους κρυφούς στόχους μου;
4. Τι κρυφές αντιστάσεις έχω ενάντια στην εργασία μου; Από που προέρχεται η αντίσταση μου, ποιο το πραγματικό της αντικείμενο;
5. Κατά πόσον η αντίσταση μου έχει σχέση με τη γενικότερη αξιολόγηση της εργασίας μου; Μήπως δεν τολμώ να αναλάβω περισσότερες και απαιτητικότερες δραστηριότητες;
6. Ποια η σχέση μου με τη μονοτονία; Βλέπω σ’αυτή μόνο την ατονία ή και την τελετουργική διάσταση;

Σεξ

Το σέξ είναι μια άστοχη λέξη για την ψυχή, γιατί της λείπει ακριβώς η ψυχή, το βάθος , το ολοκληρωτικό πάθος, η αναγνώριση του άλλου και η αναγνώριση και η ανακάλυψη του ίδιου του εαυτού μέσα στον άλλο.

Ποια δύναμη έχει, αντίθετα, η παλιά και σημέρα παραγνωρισμένη λέξη συνουσία; Σε αυτής αισθανόμαστε την κίνηση, τη θέρμη , το πάθος, το στροβίλισμα, την παραφορά, το σφιχταγκάλιασμα, την ορμή, την αποκορύφωση και τη μακάρια χαλάρωση. Μπροστά σε αυτή τη θέρμη, το σέξ είναι ψυχρό, όπως το γρήγορο φαγητό σε σχέση με ένα πλούσιο γεύμα.

Η συνουσία είναι ζωή, συγκλονιστική στη δύναμη της και γόνιμη από κάθε άποψη. Από αυτήν προκύπτει κάτι πολύ πέρα από το προσωπικό και πολύ πέρα από το εγωκεντρικό. Όμως, είναι και ανεξέλεγκτη, γεμάτη σφρίγος, επειδή καθοδηγείται από κάτι ανώτερο. Σε αυτήν η ψυχή βρίσκει χαρά.
Θα πρέπει , επομένως να επανεισάγουμε αυτή τη λέξη; Όχι. Είναι πολύ ευάλωτη, κάτι ιερό. Όμως θα ήταν προτιμότερο να καταργήσουμε και τη λέξη σέξ. Έτσι κι αλλιώς, με όλα όσα συνδέουμε μαζί της , είναι μια λέξη ξένη προς την ψυχή.

Η αγάπη που δεσμεύει και η αγάπη που απελευθερώνει

Η αγάπη του άντρα και της γυναίκας βρίσκει την εκπλήρωση της στη σεξουαλική πράξη. Η σεξουαλική πράξη είναι αυτό στο οποίο αποβλέπει η σχέση του ζευγαριού. Είναι η βαθύτερη πράξη της ζωής και υπερέχει κατά πολύ κάθε άλλης, ακόμη και της πνευματικότερης πράξης. Μέσα από αυτήν είμαστε σε αρμονία με το ουσιώδες του κόσμου. Γιατί , τι μας υποχρεώνει περισσότερο για το ουσιώδες της ζωής και με τι αναπτυσσόμαστε περισσότερο, παρά με αυτή την πράξη και τις επιπτώσεις της;

Και κάτι ακόμα είναι συνδεδεμένο με αυτή την πράξη. Μέσω της σεξουαλικής πράξης δημιουργείται ο δεσμός. Μετά από αυτήν, το ζευγάρι δε μπορεί πλέον να απαλλαγεί ο ένας από τον άλλο. Επομένως δε μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε σαν να ήταν κάτι τυχαίο. Έχει πολύ εκτεταμένες επιπτώσεις.

Τι σημαίνει αυτός ο δεσμός και πόσο βαθιά πηγαίνει, μπορούμε να το δούμε στον πόνο και στο αίσθημα ενοχής και αποτυχίας που βιώνει ένα ζευγάρι όταν χωρίζει. Δεν μπορούν να χωρίσουν, χωρίς να αισθανθούν και να αναγνωρίσουν αυτό το δεσμό.

Το πώς θα επιδράσει αυτό επάνω στις επόμενες σχέσεις μπορούμε να το δούμε, επομένως δεν μπορούμε να παίζουμε με τις παλαιότερες σχέσεις. Συνεχίζουν να επιδρούν.
Επίσης μπορούμε να παρατηρήσουμε: όταν χωρίζει ένα ζευγάρι και συνδέεται με άλλους συντρόφους και χωρίζει πάλι, στο δεύτερο χωρισμό, ο πόνος και το αίσθημα ενοχής είναι πιο περιορισμένος, σε σύγκριση με τον πρώτο χωρισμό. Στον τρίτο χωρισμό ο πόνος και το αίσθημα ενοχής είναι ακόμα πιο περιορισμένος και μετά από λίγο καιρό δεν παίζει πλέον κανένα ρόλο. Επίσης κατά κανόνα οι σύντροφοι σε μιαν επόμενη σχέση δεν εμπιστεύονται το νέο σύντροφο με τον ίδιο βαθύ και οικείο τρόπο όπως τον πρώτο.

Υπάρχει μια λύση, όταν συνεχίζουν να τιμούν και να αγαπούν τον πρώην σύντροφο στην περίπτωση χωρισμού. Αυτό δεν το επιτυγχάνουν και οι δύο σύντροφοι ταυτόχρονα. Τότε παραμένει μέσα και στους δύο κάτι οδυνηρό.

Ευτυχία είναι κάτι περισσότερο από αίσθημα αθωότητας + Τραγωδίες

Ευτυχία είναι κάτι περισσότερο από αίσθημα αθωότητας

Τώρα όμως άλλη μια βασική παρατήρηση είναι ότι υπάρχουν δύο ηθικές συνειδήσεις, μια στο προσκήνιο και μια στο παρασκήνιο, κρυμμένη. Αυτή η άλλη συνείδηση είναι ασυνείδητη στον πολιτισμό μας. Είναι μια αρχαϊκή συνείδηση. Είναι η αρχαιότερη συνείδηση, προηγείται της ηθικής συνείδησης που αισθανόμαστε. Αυτή η συνείδηση είναι μια συλλογική συνείδηση. Επιτηρεί για να τηρούνται συγκεκριμένοι νόμοι στην ομάδα. Ο πρώτος νόμος είναι ότι η συλλογική συνείδηση δεν ανέχεται κανέναν αποκλεισμό.

Με την ηθική συνείδηση αποκλείουμε άλλους, γιατί αισθανόμαστε καλύτεροι. Σε αυτή τη συνείδηση αυτό δεν ισχύει. Όλοι όσοι ανήκουν στην ομάδα έχουν το ίδιο δικαίωμα να ανήκουν. Είναι ένας σιδερένιος νόμος αυτής της συνείδησης.

Τώρα ας φανταστούμε τις παλιές ορδές, τους ανθρώπους που ζούσαν νομαδικά. Μπορούσαν να αποκλείσουν κάποιον; Ήταν δυνατόν; Αυτή η συνείδηση τους κρατούσε σε συνοχή. Κανείς δε μπορούσε να αποκλειστεί. Αυτό θα ήταν ότι χειρότερο για την ορδή. Δεν περνούσε από το μυαλό κανενός. Όλοι ανήκαν στους κόλπους της.

Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πρωτόγονες ομάδες. Σε αυτές διακρίνονται οι δυνατότητες αυτής της πρωτογενούς συνείδησης. Πριν από λίγο καιρό, είχα μια συνομιλία στον Καναδά με έναν ινδιάνο φύλαρχο. Μου είχε πει ότι στη γλώσσα τους δεν υπάρχει όρος για τη δικαιοσύνη. Δεν έχουν κάποια ηθική συνείδηση με τη δική μας έννοια. Με αυτή την ηθική συνείδηση θα απαιτούσαν αμέσως δικαιοσύνη. Βρίσκονται σε αρμονία με την πρωτογενή συνείδηση. Ρώτησα τον φύλαρχο: « και τι κάνετε με έναν φονιά;» Είπε « Υιοθετείται από την οικογένεια του θύματος.» Εδώ επομένως, δεν υπάρχει αποκλεισμός. Βρίσκονται σε αρμονία με την αρχαϊκή συνείδηση.

Αυτή η συλλογική συνείδηση επιδρά και σε μας, αλλά κατά κανόνα ασυνείδητα. Πως δρα; Όταν αποκλείω κάποιον από την καρδιά μου, γίνομαι σαν κι αυτόν , ακριβώς το ίδιο με αυτόν.

Και κάτι ακόμα. Αργότερα θα πρέπει κάποιος από την ομάδα να εκπροσωπήσει τον αποκλεισμένο μέσω ταύτισης, χωρίς να το καταλαβαίνει. Αυτό είναι η εμπλοκή. Προέρχεται από αυτή την αρχαϊκή συνείδηση.

Αυτή η αρχέγονη συνείδηση ακολουθεί έναν δεύτερο βασικό νόμο, τον εξής: Όλοι όσοι έρχονται αργότερα, ακολουθούν από κάθε άποψη. Δηλαδή: Όλοι οι παλαιότεροι έχουν προτεραιότητα έναντι όσων έρχονται στη συνέχεια. Γι’αυτό το λόγο, δεν επιτρέπεται σε κανένα που ήρθε αργότερα να αναλάβει κάτι για κάποιον που προϋπήρχε. Κάθε παραβίαση αυτού του νόμου , τιμωρείται αυστηρά με δυστυχία. Η παραβίαση αυτού του νόμου, οδηγεί στη δυστυχία.

Όταν κάποιος λέει: « θα σε ακολουθήσω», παραβιάζει αυτόν τον νόμο. Όταν κάποιος λέει: «θα το αναλάβω εγώ αυτό για εσένα», παραβιάζει αυτόν τον νόμο. Αλλά παραβιάζει αυτόν τον νόμο με καλή συνείδηση. Αυτό είναι το παράξενο, γιατί αυτές οι δύο συνειδήσεις αντιτίθενται η μία στην άλλη.

Πως επιτυγχάνουμε την ευτυχία; Δίνοντας προτεραιότητα στην αρχαϊκή συνείδηση. Είναι μια παραίτηση από την αθωότητα, που υπερβαίνει την ηθική συνείδηση. Αυτή η άλλη συνείδηση απαιτεί περισσότερα. Και στη συνέχεια βρισκόμαστε συνδεδεμένοι με πάρα πολύ περισσότερους ανθρώπους.

Τραγωδίες
Όλες οι τραγωδίες και μάλιστα όλες οι οικογενειακές τραγωδίες προκύπτουν από το ότι κάποιος που γεννήθηκε αργότερα αναλαμβάνει κάτι, με καλή συνείδηση, για κάποιον που γεννήθηκε νωρίτερα. Για παράδειγμα, θέλοντας να πάρει εκδίκηση γι’αυτόν ή αναλαμβάνοντας κάτι γι’αυτόν. Όλες οι τραγωδίες καταλήγουν με την καταστροφή του ήρωα, αν και είχε καλή συνείδηση και ενέργησε από αγάπη.

Επομένως η ευτυχία υπερβαίνει κατά πολύ το συναίσθημα της αθωότητας. Πολύ περισσότερο. Και είναι ένα επίτευγμα. Είναι επίτευγμα της ψυχής – με κατανόηση.