ΚΑΛΤΕΖΑΣ ΜΙΧΑΗΛ : Ετών 15 –
Μιχάλης Καλτεζάς. 1970-1985
Δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό των ΜΑΤ ονόματι Θανάση Μελίστα στις 17/11/1985. Τον “πέτυχε” στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
23:45
Οδός Στουρνάρη και Μπόταση . ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ . ΕΤΩΝ 15
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ
ΚΑΛΤΕΖΑΣ ΜΙΧΑΗΛ : Ετών 15 –
Μιχάλης Καλτεζάς. 1970-1985
Δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό των ΜΑΤ ονόματι Θανάση Μελίστα στις 17/11/1985. Τον “πέτυχε” στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
23:45
Οδός Στουρνάρη και Μπόταση . ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ . ΕΤΩΝ 15
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011
Μεσοσπονδύλιοι δίσκοι και ισχιαλγία
Μεσοσπονδύλιοι δίσκοι και ισχιαλγία
Η πίεση που ασκεί το βάρος του κορμού στους χόνδρινους δίσκους μεταξύ των σπονδύλων, ιδιαίτερα στην περιοχή της μέσης, τους ωθεί προς τα πλάγια και έξω, με αποτέλεσμα να ‘ξεχειλώνουν’ πιέζοντας τα νεύρα, προκαλώντας διάφορους πόνους όπως ισχιαλγία, ‘λουμπάγκο’ κλπ. Το πρόβλημα αυτού του συμπτώματος είναι η υπερφόρτιση. Όποιος φορτώνει στους ώμους του υπερβολικό βάρος χωρίς να το συνειδητοποιεί, αισθάνεται την πίεση αυτή στο σώμα υπό μορφή πόνου που ξεκινά από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Ο πόνος εξαναγκάζει τον άνθρωπο σε περισσότερη ησυχία, γιατί κάθε κίνηση, κάθε δραστηριότητα είναι οδυνηρή. Πολλοί προσπαθούν να καταπνίξουν τους πόνους με αναλγητικά φάρμακα, ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις συνηθισμένες τους δραστηριότητες. Ωστόσο καλύτερο θα ήταν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, για να συλλογιστούν με ηρεμία τους λόγους για τους οποίους φορτώθηκαν τόσα βάρη, τόση πίεση. Η υπερφόρτιση εξυπηρετεί πάντοτε την προσπάθεια να φανούμε προς τα έξω μεγάλοι και άξιοι, για να αντισταθμίσουμε σε πράξεις το κρυφό αίσθημα της μικρότητας μας.
Πίσω από κάθε σπουδαία επίδοση κρύβεται πάντοτε έλλειψη αυτοπεποίθησης και σύμπλεγμα κατωτερότητας. Ο άνθρωπος που έχει βρει τον εαυτό του δεν αναζητά επιδόσεις. Είναι. Στην ιστορία πίσω από κάθε μεγαλειώδη (ή ταπεινότερη) δράση κι επίδοση κρύβονται άνθρωποι που η εσωτερική τους αίσθηση μικρότητας τους ωθεί σε εξωτερική μεγαλειότητα. Με τις πράξεις τους θέλουν να αποδείξουν στον κόσμο κάτι, αν και στην πραγματικότητα ποτέ κανείς δεν τους το ζήτησε ή δεν περιμένει τέτοιες αποδείξεις - εκτός από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, που θέλει να αποδείξει κάτι στον εαυτό του και μόνον. Το ερώτημα είναι τι; όποιος έχει μεγάλες επιδόσεις ας αναρωτηθεί εγκαίρως γιατί το κάνει, ώστε κάποια μέρα η απογοήτευση να μην είναι πολύ σκληρή. Όσοι είναι ειλικρινής με τον εαυτό τους θα βρουν πάντοτε την ίδια απάντηση: για αναγνώριση και αγάπη. Η αναζήτηση αγάπης είναι το μοναδικό γνωστό κίνητρο των επιδόσεων, ενώ η όλη προσπάθεια καταλήγει πάντοτε σε απογοήτευση, γιατί ο στόχος δε θα επιτευχθεί ποτέ μέσα απ’ αυτόν τον δρόμο. Γιατί η αγάπη είναι άστοχη. Την αγάπη δεν την κερδίζεις με επίδοση. ‘σ’ αγαπώ αν μου δώσεις 10.000’ ή ‘σ’ αγαπώ αν είσαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής’ Μια τέτοια απαίτηση θα ήταν παράλογη. Το μυστικό της αγάπης είναι ακριβώς ‘άνευ όρων’ . Γι’ αυτό η μητρική αγάπη είναι πρότυπο της Αγάπης. Αντικειμενικά, ένα βρέφος σημαίνει για τη μητέρα μόνον βάρος και ενόχληση. Η μητέρα όμως δεν το αισθάνεται έτσι, γιατί αγαπά το μωρός της. Γιατί; Δεν υπάρχει απάντηση σ’ αυτό. Αν υπήρχε, δε θα μιλούσαμε για αγάπη. Καθένας, συνειδητά ή ασυνείδητα, ποθεί αυτήν την άνευ όρων αγνή αγάπη που απευθύνεται μόνον σ’ αυτόν και δεν εξαρτάται από εξωτερικά στοιχεία ή επιδόσεις.
Σύμπλεγμα κατωτερότητας σημαίνει να έχεις την αίσθηση ότι έτσι όπως είσαι, δεν αξίζεις την αγάπη. Κι έτσι ο άνθρωπος αρχίζει την προσπάθεια να ‘γίνει αξιαγάπητος’, όλο και πιο συνετός, όλο και πιο ικανός, πλούσιος, διάσημος, κλπ. Με όλα αυτά τα στολίδια του εξωτερικού κόσμου θέλει να γίνει αξιαγάπητος – κι αν τύχει τώρα να τον αγαπήσουν, τον τρώει η αμφιβολία, μήπως αυτό συμβαίνει ‘μόνον’ εξαιτίας των επιδόσεων, της φήμης, του πλούτου του κ.λπ. Ο ίδιος έχει φράξει στην ψυχή του το δρόμο προς τη γνήσια αγάπη. Η αναγνώριση των επιδόσεων του δεν ικανοποιεί την επιθυμία που τον ώθησε στις επιδόσεις αυτές. Γι’αυτό είναι χρήσιμο να ασχοληθεί κανείς εγκαίρως και ενσυνείδητα με το σύμπλεγμα κατωτερότητας και τα αισθήματα μικρότητας του – κι όποιος δεν θέλει να το δει αλλά συνεχίζει να φορτώνεται με πρόσθετα καθήκοντα, στην πραγματικότητα μικραίνει σωματικά. Κονταίνει κάπως εξαιτίας της συμπίεσης των δίσκων του, ενώ οι πόνοι κάνουν τη στάση του κυρτή , σκυφτή. Το σώμα πάντοτε δείχνει την αλήθεια.
Ο προορισμός των μεσοσπονδύλιων δίσκων είναι η κινητικότητα και η ευλυγισία. Αν ένας δίσκος συμπιεστεί ανάμεσα σε δύο σπονδύλους, η στάση μας γίνεται άκαμπτη, αλύγιστη, ιδιόμορφη. Οι ίδιες εκφάνσεις μας είναι γνωστές στον ψυχικό τομέα. Αν ένα άτομο είναι ‘σφιγμένο’, γίνεται κλειστό και άκαμπτο – έχει μια παράξενη εσωτερική στάση. Ο φυσικοθεραπευτής απελευθερώνει απότομα τους συμπιεσμένους δίσκους με ένα ξαφνικό τράβηγμα ή τίναγμα, επιτρέποντας τους να βρουν πάλι τη φυσιολογική τους θέση (‘διάλυσε και σύνδεσε’).
Και οι σφηνωμένες ψυχές επαναφέρονται στη θέση τους με την ίδια μέθοδο του φυσικοθεραπευτή: με ένα ξαφνικό, δυνατό τίναγμα ξεκολλούν από τη στρεβλή τους θέση, ώστε να μπορέσουν να αναπροσανατολιστούν και να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Αυτό το τίναγμα φοβούνται οι ασθενείς στη φυσικοθεραπεία. Και στις δυο περιπτώσεις ο κρότος προμηνύει την ελπίδα επιτυχίας.
Η πίεση που ασκεί το βάρος του κορμού στους χόνδρινους δίσκους μεταξύ των σπονδύλων, ιδιαίτερα στην περιοχή της μέσης, τους ωθεί προς τα πλάγια και έξω, με αποτέλεσμα να ‘ξεχειλώνουν’ πιέζοντας τα νεύρα, προκαλώντας διάφορους πόνους όπως ισχιαλγία, ‘λουμπάγκο’ κλπ. Το πρόβλημα αυτού του συμπτώματος είναι η υπερφόρτιση. Όποιος φορτώνει στους ώμους του υπερβολικό βάρος χωρίς να το συνειδητοποιεί, αισθάνεται την πίεση αυτή στο σώμα υπό μορφή πόνου που ξεκινά από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Ο πόνος εξαναγκάζει τον άνθρωπο σε περισσότερη ησυχία, γιατί κάθε κίνηση, κάθε δραστηριότητα είναι οδυνηρή. Πολλοί προσπαθούν να καταπνίξουν τους πόνους με αναλγητικά φάρμακα, ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις συνηθισμένες τους δραστηριότητες. Ωστόσο καλύτερο θα ήταν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, για να συλλογιστούν με ηρεμία τους λόγους για τους οποίους φορτώθηκαν τόσα βάρη, τόση πίεση. Η υπερφόρτιση εξυπηρετεί πάντοτε την προσπάθεια να φανούμε προς τα έξω μεγάλοι και άξιοι, για να αντισταθμίσουμε σε πράξεις το κρυφό αίσθημα της μικρότητας μας.
Πίσω από κάθε σπουδαία επίδοση κρύβεται πάντοτε έλλειψη αυτοπεποίθησης και σύμπλεγμα κατωτερότητας. Ο άνθρωπος που έχει βρει τον εαυτό του δεν αναζητά επιδόσεις. Είναι. Στην ιστορία πίσω από κάθε μεγαλειώδη (ή ταπεινότερη) δράση κι επίδοση κρύβονται άνθρωποι που η εσωτερική τους αίσθηση μικρότητας τους ωθεί σε εξωτερική μεγαλειότητα. Με τις πράξεις τους θέλουν να αποδείξουν στον κόσμο κάτι, αν και στην πραγματικότητα ποτέ κανείς δεν τους το ζήτησε ή δεν περιμένει τέτοιες αποδείξεις - εκτός από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, που θέλει να αποδείξει κάτι στον εαυτό του και μόνον. Το ερώτημα είναι τι; όποιος έχει μεγάλες επιδόσεις ας αναρωτηθεί εγκαίρως γιατί το κάνει, ώστε κάποια μέρα η απογοήτευση να μην είναι πολύ σκληρή. Όσοι είναι ειλικρινής με τον εαυτό τους θα βρουν πάντοτε την ίδια απάντηση: για αναγνώριση και αγάπη. Η αναζήτηση αγάπης είναι το μοναδικό γνωστό κίνητρο των επιδόσεων, ενώ η όλη προσπάθεια καταλήγει πάντοτε σε απογοήτευση, γιατί ο στόχος δε θα επιτευχθεί ποτέ μέσα απ’ αυτόν τον δρόμο. Γιατί η αγάπη είναι άστοχη. Την αγάπη δεν την κερδίζεις με επίδοση. ‘σ’ αγαπώ αν μου δώσεις 10.000’ ή ‘σ’ αγαπώ αν είσαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής’ Μια τέτοια απαίτηση θα ήταν παράλογη. Το μυστικό της αγάπης είναι ακριβώς ‘άνευ όρων’ . Γι’ αυτό η μητρική αγάπη είναι πρότυπο της Αγάπης. Αντικειμενικά, ένα βρέφος σημαίνει για τη μητέρα μόνον βάρος και ενόχληση. Η μητέρα όμως δεν το αισθάνεται έτσι, γιατί αγαπά το μωρός της. Γιατί; Δεν υπάρχει απάντηση σ’ αυτό. Αν υπήρχε, δε θα μιλούσαμε για αγάπη. Καθένας, συνειδητά ή ασυνείδητα, ποθεί αυτήν την άνευ όρων αγνή αγάπη που απευθύνεται μόνον σ’ αυτόν και δεν εξαρτάται από εξωτερικά στοιχεία ή επιδόσεις.
Σύμπλεγμα κατωτερότητας σημαίνει να έχεις την αίσθηση ότι έτσι όπως είσαι, δεν αξίζεις την αγάπη. Κι έτσι ο άνθρωπος αρχίζει την προσπάθεια να ‘γίνει αξιαγάπητος’, όλο και πιο συνετός, όλο και πιο ικανός, πλούσιος, διάσημος, κλπ. Με όλα αυτά τα στολίδια του εξωτερικού κόσμου θέλει να γίνει αξιαγάπητος – κι αν τύχει τώρα να τον αγαπήσουν, τον τρώει η αμφιβολία, μήπως αυτό συμβαίνει ‘μόνον’ εξαιτίας των επιδόσεων, της φήμης, του πλούτου του κ.λπ. Ο ίδιος έχει φράξει στην ψυχή του το δρόμο προς τη γνήσια αγάπη. Η αναγνώριση των επιδόσεων του δεν ικανοποιεί την επιθυμία που τον ώθησε στις επιδόσεις αυτές. Γι’αυτό είναι χρήσιμο να ασχοληθεί κανείς εγκαίρως και ενσυνείδητα με το σύμπλεγμα κατωτερότητας και τα αισθήματα μικρότητας του – κι όποιος δεν θέλει να το δει αλλά συνεχίζει να φορτώνεται με πρόσθετα καθήκοντα, στην πραγματικότητα μικραίνει σωματικά. Κονταίνει κάπως εξαιτίας της συμπίεσης των δίσκων του, ενώ οι πόνοι κάνουν τη στάση του κυρτή , σκυφτή. Το σώμα πάντοτε δείχνει την αλήθεια.
Ο προορισμός των μεσοσπονδύλιων δίσκων είναι η κινητικότητα και η ευλυγισία. Αν ένας δίσκος συμπιεστεί ανάμεσα σε δύο σπονδύλους, η στάση μας γίνεται άκαμπτη, αλύγιστη, ιδιόμορφη. Οι ίδιες εκφάνσεις μας είναι γνωστές στον ψυχικό τομέα. Αν ένα άτομο είναι ‘σφιγμένο’, γίνεται κλειστό και άκαμπτο – έχει μια παράξενη εσωτερική στάση. Ο φυσικοθεραπευτής απελευθερώνει απότομα τους συμπιεσμένους δίσκους με ένα ξαφνικό τράβηγμα ή τίναγμα, επιτρέποντας τους να βρουν πάλι τη φυσιολογική τους θέση (‘διάλυσε και σύνδεσε’).
Και οι σφηνωμένες ψυχές επαναφέρονται στη θέση τους με την ίδια μέθοδο του φυσικοθεραπευτή: με ένα ξαφνικό, δυνατό τίναγμα ξεκολλούν από τη στρεβλή τους θέση, ώστε να μπορέσουν να αναπροσανατολιστούν και να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Αυτό το τίναγμα φοβούνται οι ασθενείς στη φυσικοθεραπεία. Και στις δυο περιπτώσεις ο κρότος προμηνύει την ελπίδα επιτυχίας.
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011
Ο κύκλος των ρευματικών παθήσεων
Ο κύκλος των ρευματικών παθήσεων
( απόσπασμα από το βιβλίο , ‘Η Ασθένεια ως Πορεία της Ψυχής’ εκδ. Πύρινος Κόσμος)
Οι ρευματικές παθήσεις είναι ένας ευρύς όρος που δεν οριοθετείται με σαφήνεια και χαρακτηρίζει ομάδα συμπτωμάτων με επώδυνες μεταβολές των ιστών, κυρίως στις αρθρώσεις και στο μυϊκό σύστημα. Οι ρευματικές παθήσεις συνδέονται πάντοτε με οξεία ή χρόνια φλεγμονή, με συνέπεια οιδήματα των ιστών και των μυών, παραμορφώσεις και σκληρύνσεις των αρθρώσεων. Ο πόνος περιορίζει την κινητικότητα σε βαθμό αναπηρίας. Οι πόνοι των αρθρώσεων και των μυών εμφανίζονται περισσότερο μετά από περιόδους ανάπαυσης και υποχωρούν μόλις ο ασθενής κινηθεί. Με τον καιρό η αδράνεια έχει ως αποτέλεσμα την ατροφία του μυϊκού συστήματος με ατρακτοειδές οίδημα των αντίστοιχων αρθρώσεων.
Η ασθένεια αρχίζει συνήθως με πρωινή δυσκαμψία και πόνο των αρθρώσεων, εξοίδημα και συχνά κοκκίνισμα. Τις περισσότερες φορές οι αρθρώσεις νοσούν συμμετρικά, ενώ οι πόνοι μετατίθενται από τις περιφερειακές μικρές αρθρώσεις προς τις μεγάλες. Η εξέλιξη είναι χρόνια και η δυσκαμψία επέρχεται με εξάρσεις.
Η πορεία της νόσου αρχίζει με προοδευτική δυσκαμψία που καταλήγει σε ολοένα σοβαρότερη αναπηρία. Ωστόσο οι πάσχοντες από πολυαρθρίτιδα δεν παραπονούνται πολύ. Επιδεικνύουν μεγάλη υπομονή και εκπληκτική αδιαφορία για την πάθηση τους.
Η συμπτωματολογία της πολυαρθρίτιδας μας οδηγεί ξεκάθαρα στο κεντρικό θέμα όλων των ασθενειών του κινητικού συστήματος : κίνηση/ηρεμία ή κινητικότητα/ακαμψία. Το ιστορικό όλων σχεδόν των ρευματοπαθών χαρακτηρίζεται από υπερβολική δραστηριότητα και κινητικότητα. Αθλούνταν εντατικά, ακόμα και σε πολεμικές τέχνες, εργάζονταν πολύ στο σπίτι και στον κήπο, ήταν ακούραστοι ως προς τη δραστηριότητα τους και θυσιάζονταν κυριολεκτικά για τους άλλους. Πρόκειται λοιπόν για δραστήρια, κινητικά, ευλύγιστα και ανήσυχα άτομα, στα οποία η πολυαρθρίτιδα επιβάλλει ακαμψία και δυσκαμψία, μέχρις ότου εξαναγκαστούν σε τελική ακινησία. Δίνεται η εντύπωση ότι η ακαμψία έρχεται να ‘διορθώσει’ την υπερβολή στην κίνηση και στη δράση.
Εκ πρώτης όψεως αυτό μάλλον μας εκπλήσσει, εφόσον μέχρι τώρα πάντοτε κηρύσσαμε την ανάγκη αλλαγής και κίνησης. Αν όμως ανατρέξουμε στην αρχή, ότι η ασθένεια του σώματος μάς κάνει ειλικρινείς, ο συσχετισμός γίνεται φανερός. Στην περίπτωση της πολυαρθρίτιδας σημαίνει ότι οι ασθενείς αυτοί είναι στην πραγματικότητα άκαμπτοι. Η υπερβολική δραστηριότητα και κινητικότητα, που πάντοτε προϋπάρχει, αφορά μόνον το σώμα και αντισταθμίζει την ακινησία της συνείδησης. Η έννοια άκαμπτος σχετίζεται με το πείσμα, την ισχυρογνωμοσύνη, τη δυστροπία.
Όλες αυτές οι έννοιες ταιριάζουν τέλεια στον τύπο του ασθενούς από πολυαρθρίτιδα, του οποίου η προσωπικότητα είναι επαρκώς γνωστή, δεδομένου ότι η ψυχοσωματική ερεύνησε αυτή την ομάδα ασθενών εδώ και μισό αιώνα. Όλες οι έρευνες συμφωνούν ότι ‘ο χαρακτήρας του πολυαρθροπαθούς έχει στοιχεία καταναγκασμού σε συνδυασμό με υπερβολική ευσυνειδησία και τελειομανία καθώς και μαζοχιστικά-καταθλιπτικά γνωρίσματα με μεγάλη τάση αυτοθυσίας και υπερβολικής προθυμίας για βοήθεια σε συνδυασμό με υπερβολικά ηθική συμπεριφορά και τάση κατάθλιψης’ (Brautigam). Αυτές οι ιδιότητες του χαρακτήρα αποκαλύπτουν ακαμψία και πείσμα, έλλειψη ευκαμψίας και ευλυγισίας της συνείδησης. Η εσωτερική αυτή ακινησία απλώς αντισταθμίζεται με υπερβολικό τρόπο μέσω των αθλητικών δραστηριοτήτων και της ανησυχίας του σώματος, που είναι αντιπερισπασμός(μηχανισμός άμυνας) στην καταναγκαστική ακαμψία.
Η εντυπωσιακά συχνή ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες μας οδηγεί στον επόμενο σημαντικό τομέα προβλημάτων των ρευματοπαθών: την επιθετικότητα. Ο ρευματοπαθής αναχαιτίζει την επιθετικότητα του στο κινητικό πεδίο, δηλαδή περικλείει την ενέργεια μόνον στην περιοχή των μυών. Η πειραματική μέτρηση της ηλεκτρικής ενέργειας των μυών των ρευματοπαθών απέδειξε ξεκάθαρα ότι κάθε είδους ερεθισμός έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της τάσης στους μυς, ειδικότερα των αρθρώσεων. Ετσι αποδεικνύεται ως ορθή η υπόνοια, ότι ο ρευματοπαθής ελέγχει με καταναγκασμό την επιθετική του ορμή, που τείνει να υλοποιηθεί σωματικά. Παραμένοντας ανεκμετάλλευτη στους μυς των αρθρώσεων, η επιθετικότητα μεταμορφώνεται σε φλεγμονή και πόνο. Κάθε πόνος που βιώνουμε μέσα από την ασθένεια προοριζόταν αρχικά να πλήξει κάποιον άλλον. Ο πόνος είναι πάντα αποτέλεσμα μιας επιθετικής πράξης. Αν αφήσω ελεύθερη την επιθετικότητα μου, χτυπωντας κάποιον άλλο, αυτός αισθάνεται πόνο. Αν όμως καταστείλω την επιθετική μου ορμή, ο πόνος στρέφεται εναντίον μου με αποτέλεσμα να τον αισθανθώ εγώ ο ίδιος (επιθετικότητα κατά του ίδιου μου του εαυτού). Όποιος λοιπόν έχει πόνους, ας σκεφτεί κάθε φορά για ποιον προορίζονταν οι πόνοι του.
Στα πλαίσια του κύκλου ρευματικών μορφών εμφανίζεται ένα πολύ χαρακτηριστικό σύμπτωμα, η χρόνια επικονδυλίτις , με φλεγμονή των τενόντων του αντιβραχίου στην άρθρωση του αγκώνα, όταν το χέρι σφίγγεται σε γροθιά. Η εικόνα της ‘σφιγμένης γροθιάς’ απεικονίζει ξεκάθαρα την ανεσταλμένη επιθετικότητα και την καταπιεσμένη επιθυμία, ‘να χτυπήσω τη γροθιά στο τραπέζι’.
Παρόμοια τάση για σχηματισμό γροθιάς παρατηρείται και στη σύσπαση κατά Dupuytrend, όπου η παλάμη δεν μπορεί να ανοίξει. Το ανοικτό χέρι είναι ωστόσο σύμβολο ειρηνικών προθέσεων. Το ανέμισμα του χεριού για χαιρετισμό, ανατρέχει στην αρχαία συνήθεια να επιδεικνύουμε κατά τη συνάντηση την αδειανή ανοικτή παλάμη, ώστε να φανεί ότι δεν κρύβουμε κάποιο όπλο στο χέρι και ότι πλησιάζουμε με ειρηνικές προθέσεις. Ο ίδιος συμβολισμός υπάρχει στη χειραψία, ειρηνικές και φιλικές προθέσεις. Ενώ η σφιγμένη γροθιά εκφράζει μέχρι σήμερα εχθρότητα και επιθετικότητα.
Ο ρευματοπαθής δεν αποδέχεται την επιθετικότητα του διαφορετικά δε θα την απωθούσε και δε θα την απέκλειε. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει, γεγονός που του προκαλεί ισχυρά ασυνείδητα αισθήματα ενοχής, που καταλήγουν στο φαινόμενο της υπερβολικής προθυμίας και αυτοθυσίας για τους άλλους, μια ιδιόμορφη σύνθεση αλτρουιστικής εξυπηρέτησης και συγχρόνως εξουσιασμού των άλλων, που ο Alexander ονόμασε πολύ πετυχημένα ‘ευμενή τυραννία’. Η νόσος εμφανίζεται όταν, εξαιτίας εξωγενών μεταβολών της ζωής, δεν προσφέρεται πια η δυνατότητα αντιστάθμισης των ενοχών με προσφορά εξυπηρέτησης. Το φάσμα των συχνότερων συνοδών συμπτωμάτων μας αποκαλύπτει την κεντρική σημασία της καταστολής της εχθρότητας: είναι κυρίως προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος, της καρδιάς, σεξουαλική ψυχρότητα και ανικανότητα καθώς και φοβίες και κατάθλιψη. Το γεγονός ότι η πολυαρθρίτις πλήττει διπλάσιο αριθμό γυναικών σε σύγκριση με τους άνδρες, εξηγείται από το ότι οι γυναίκες δυσκολεύονται περισσότερο να εκφράσουν ανοιχτά τα εχθρικά τους αισθήματα.
Η φυσική ιατρική ερμηνεύει τους ρευματισμούς ως εναπόθεση τοξινών στον συνδετικό ιστό. Οι τοξίνες, από τη δική μας οπτική γωνία, συμβολίζουν προβλήματα που δε μπόρεσε ο κάτοχος τους να επεξεργαστεί ή να χωνέψει, προβλήματα που δε λύθηκαν αλλά εναποτέθηκαν στο ασυνείδητο. Σ’αυτό το γεγονός στηρίζεται και η θεραπευτική ιδιότητα της νηστείας. Με την απόλυτη διακοπή κάθε εξωτερικής τροφής, ο οργανισμός μεταβαίνει στο στάδιο της διατροφής από δικούς του πόρους και αναγκάζεται να κάψει και να επεξεργαστεί και το περιεχόμενο του ‘σκουπιδοτενεκέ’ του σώματος του. Στο ψυχικό επίπεδο η διαδικασία αυτή αντιστοιχεί στην επεξεργασία και συνειδητοποίηση των μέχρι τότε απωθημένων θεμάτων. Ωστόσο ο ρευματοπαθής δε θέλει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του, γιατί είναι υπερβολικά άκαμπτος και στατικός, έχοντας ‘κολλήσει’ σε κάτι. Νοιώθει μεγάλο φόβο να θέσει ειλικρινά σε αμφισβήτηση τον αλτρουισμό, την προθυμία εξυπηρέτησης, και την αυτοθυσία του, τις ηθικές αρχές και την υπακοή του. Έτσι ο εγωισμός, η ακινησία, η αδυναμία προσαρμογής, ο πόθος του για εξουσία και η επιθετικότητα του παραμένουν στον κόσμο της σκιάς και σωματοποιούνται με την αναγνωρίσιμη σε όλους μορφή της ακαμψίας και ακινησίας, που τελικά βάζει τέρμα και στην ψεύτικη προθυμία του να εξυπηρετεί.
( απόσπασμα από το βιβλίο , ‘Η Ασθένεια ως Πορεία της Ψυχής’ εκδ. Πύρινος Κόσμος)
Οι ρευματικές παθήσεις είναι ένας ευρύς όρος που δεν οριοθετείται με σαφήνεια και χαρακτηρίζει ομάδα συμπτωμάτων με επώδυνες μεταβολές των ιστών, κυρίως στις αρθρώσεις και στο μυϊκό σύστημα. Οι ρευματικές παθήσεις συνδέονται πάντοτε με οξεία ή χρόνια φλεγμονή, με συνέπεια οιδήματα των ιστών και των μυών, παραμορφώσεις και σκληρύνσεις των αρθρώσεων. Ο πόνος περιορίζει την κινητικότητα σε βαθμό αναπηρίας. Οι πόνοι των αρθρώσεων και των μυών εμφανίζονται περισσότερο μετά από περιόδους ανάπαυσης και υποχωρούν μόλις ο ασθενής κινηθεί. Με τον καιρό η αδράνεια έχει ως αποτέλεσμα την ατροφία του μυϊκού συστήματος με ατρακτοειδές οίδημα των αντίστοιχων αρθρώσεων.
Η ασθένεια αρχίζει συνήθως με πρωινή δυσκαμψία και πόνο των αρθρώσεων, εξοίδημα και συχνά κοκκίνισμα. Τις περισσότερες φορές οι αρθρώσεις νοσούν συμμετρικά, ενώ οι πόνοι μετατίθενται από τις περιφερειακές μικρές αρθρώσεις προς τις μεγάλες. Η εξέλιξη είναι χρόνια και η δυσκαμψία επέρχεται με εξάρσεις.
Η πορεία της νόσου αρχίζει με προοδευτική δυσκαμψία που καταλήγει σε ολοένα σοβαρότερη αναπηρία. Ωστόσο οι πάσχοντες από πολυαρθρίτιδα δεν παραπονούνται πολύ. Επιδεικνύουν μεγάλη υπομονή και εκπληκτική αδιαφορία για την πάθηση τους.
Η συμπτωματολογία της πολυαρθρίτιδας μας οδηγεί ξεκάθαρα στο κεντρικό θέμα όλων των ασθενειών του κινητικού συστήματος : κίνηση/ηρεμία ή κινητικότητα/ακαμψία. Το ιστορικό όλων σχεδόν των ρευματοπαθών χαρακτηρίζεται από υπερβολική δραστηριότητα και κινητικότητα. Αθλούνταν εντατικά, ακόμα και σε πολεμικές τέχνες, εργάζονταν πολύ στο σπίτι και στον κήπο, ήταν ακούραστοι ως προς τη δραστηριότητα τους και θυσιάζονταν κυριολεκτικά για τους άλλους. Πρόκειται λοιπόν για δραστήρια, κινητικά, ευλύγιστα και ανήσυχα άτομα, στα οποία η πολυαρθρίτιδα επιβάλλει ακαμψία και δυσκαμψία, μέχρις ότου εξαναγκαστούν σε τελική ακινησία. Δίνεται η εντύπωση ότι η ακαμψία έρχεται να ‘διορθώσει’ την υπερβολή στην κίνηση και στη δράση.
Εκ πρώτης όψεως αυτό μάλλον μας εκπλήσσει, εφόσον μέχρι τώρα πάντοτε κηρύσσαμε την ανάγκη αλλαγής και κίνησης. Αν όμως ανατρέξουμε στην αρχή, ότι η ασθένεια του σώματος μάς κάνει ειλικρινείς, ο συσχετισμός γίνεται φανερός. Στην περίπτωση της πολυαρθρίτιδας σημαίνει ότι οι ασθενείς αυτοί είναι στην πραγματικότητα άκαμπτοι. Η υπερβολική δραστηριότητα και κινητικότητα, που πάντοτε προϋπάρχει, αφορά μόνον το σώμα και αντισταθμίζει την ακινησία της συνείδησης. Η έννοια άκαμπτος σχετίζεται με το πείσμα, την ισχυρογνωμοσύνη, τη δυστροπία.
Όλες αυτές οι έννοιες ταιριάζουν τέλεια στον τύπο του ασθενούς από πολυαρθρίτιδα, του οποίου η προσωπικότητα είναι επαρκώς γνωστή, δεδομένου ότι η ψυχοσωματική ερεύνησε αυτή την ομάδα ασθενών εδώ και μισό αιώνα. Όλες οι έρευνες συμφωνούν ότι ‘ο χαρακτήρας του πολυαρθροπαθούς έχει στοιχεία καταναγκασμού σε συνδυασμό με υπερβολική ευσυνειδησία και τελειομανία καθώς και μαζοχιστικά-καταθλιπτικά γνωρίσματα με μεγάλη τάση αυτοθυσίας και υπερβολικής προθυμίας για βοήθεια σε συνδυασμό με υπερβολικά ηθική συμπεριφορά και τάση κατάθλιψης’ (Brautigam). Αυτές οι ιδιότητες του χαρακτήρα αποκαλύπτουν ακαμψία και πείσμα, έλλειψη ευκαμψίας και ευλυγισίας της συνείδησης. Η εσωτερική αυτή ακινησία απλώς αντισταθμίζεται με υπερβολικό τρόπο μέσω των αθλητικών δραστηριοτήτων και της ανησυχίας του σώματος, που είναι αντιπερισπασμός(μηχανισμός άμυνας) στην καταναγκαστική ακαμψία.
Η εντυπωσιακά συχνή ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες μας οδηγεί στον επόμενο σημαντικό τομέα προβλημάτων των ρευματοπαθών: την επιθετικότητα. Ο ρευματοπαθής αναχαιτίζει την επιθετικότητα του στο κινητικό πεδίο, δηλαδή περικλείει την ενέργεια μόνον στην περιοχή των μυών. Η πειραματική μέτρηση της ηλεκτρικής ενέργειας των μυών των ρευματοπαθών απέδειξε ξεκάθαρα ότι κάθε είδους ερεθισμός έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της τάσης στους μυς, ειδικότερα των αρθρώσεων. Ετσι αποδεικνύεται ως ορθή η υπόνοια, ότι ο ρευματοπαθής ελέγχει με καταναγκασμό την επιθετική του ορμή, που τείνει να υλοποιηθεί σωματικά. Παραμένοντας ανεκμετάλλευτη στους μυς των αρθρώσεων, η επιθετικότητα μεταμορφώνεται σε φλεγμονή και πόνο. Κάθε πόνος που βιώνουμε μέσα από την ασθένεια προοριζόταν αρχικά να πλήξει κάποιον άλλον. Ο πόνος είναι πάντα αποτέλεσμα μιας επιθετικής πράξης. Αν αφήσω ελεύθερη την επιθετικότητα μου, χτυπωντας κάποιον άλλο, αυτός αισθάνεται πόνο. Αν όμως καταστείλω την επιθετική μου ορμή, ο πόνος στρέφεται εναντίον μου με αποτέλεσμα να τον αισθανθώ εγώ ο ίδιος (επιθετικότητα κατά του ίδιου μου του εαυτού). Όποιος λοιπόν έχει πόνους, ας σκεφτεί κάθε φορά για ποιον προορίζονταν οι πόνοι του.
Στα πλαίσια του κύκλου ρευματικών μορφών εμφανίζεται ένα πολύ χαρακτηριστικό σύμπτωμα, η χρόνια επικονδυλίτις , με φλεγμονή των τενόντων του αντιβραχίου στην άρθρωση του αγκώνα, όταν το χέρι σφίγγεται σε γροθιά. Η εικόνα της ‘σφιγμένης γροθιάς’ απεικονίζει ξεκάθαρα την ανεσταλμένη επιθετικότητα και την καταπιεσμένη επιθυμία, ‘να χτυπήσω τη γροθιά στο τραπέζι’.
Παρόμοια τάση για σχηματισμό γροθιάς παρατηρείται και στη σύσπαση κατά Dupuytrend, όπου η παλάμη δεν μπορεί να ανοίξει. Το ανοικτό χέρι είναι ωστόσο σύμβολο ειρηνικών προθέσεων. Το ανέμισμα του χεριού για χαιρετισμό, ανατρέχει στην αρχαία συνήθεια να επιδεικνύουμε κατά τη συνάντηση την αδειανή ανοικτή παλάμη, ώστε να φανεί ότι δεν κρύβουμε κάποιο όπλο στο χέρι και ότι πλησιάζουμε με ειρηνικές προθέσεις. Ο ίδιος συμβολισμός υπάρχει στη χειραψία, ειρηνικές και φιλικές προθέσεις. Ενώ η σφιγμένη γροθιά εκφράζει μέχρι σήμερα εχθρότητα και επιθετικότητα.
Ο ρευματοπαθής δεν αποδέχεται την επιθετικότητα του διαφορετικά δε θα την απωθούσε και δε θα την απέκλειε. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει, γεγονός που του προκαλεί ισχυρά ασυνείδητα αισθήματα ενοχής, που καταλήγουν στο φαινόμενο της υπερβολικής προθυμίας και αυτοθυσίας για τους άλλους, μια ιδιόμορφη σύνθεση αλτρουιστικής εξυπηρέτησης και συγχρόνως εξουσιασμού των άλλων, που ο Alexander ονόμασε πολύ πετυχημένα ‘ευμενή τυραννία’. Η νόσος εμφανίζεται όταν, εξαιτίας εξωγενών μεταβολών της ζωής, δεν προσφέρεται πια η δυνατότητα αντιστάθμισης των ενοχών με προσφορά εξυπηρέτησης. Το φάσμα των συχνότερων συνοδών συμπτωμάτων μας αποκαλύπτει την κεντρική σημασία της καταστολής της εχθρότητας: είναι κυρίως προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος, της καρδιάς, σεξουαλική ψυχρότητα και ανικανότητα καθώς και φοβίες και κατάθλιψη. Το γεγονός ότι η πολυαρθρίτις πλήττει διπλάσιο αριθμό γυναικών σε σύγκριση με τους άνδρες, εξηγείται από το ότι οι γυναίκες δυσκολεύονται περισσότερο να εκφράσουν ανοιχτά τα εχθρικά τους αισθήματα.
Η φυσική ιατρική ερμηνεύει τους ρευματισμούς ως εναπόθεση τοξινών στον συνδετικό ιστό. Οι τοξίνες, από τη δική μας οπτική γωνία, συμβολίζουν προβλήματα που δε μπόρεσε ο κάτοχος τους να επεξεργαστεί ή να χωνέψει, προβλήματα που δε λύθηκαν αλλά εναποτέθηκαν στο ασυνείδητο. Σ’αυτό το γεγονός στηρίζεται και η θεραπευτική ιδιότητα της νηστείας. Με την απόλυτη διακοπή κάθε εξωτερικής τροφής, ο οργανισμός μεταβαίνει στο στάδιο της διατροφής από δικούς του πόρους και αναγκάζεται να κάψει και να επεξεργαστεί και το περιεχόμενο του ‘σκουπιδοτενεκέ’ του σώματος του. Στο ψυχικό επίπεδο η διαδικασία αυτή αντιστοιχεί στην επεξεργασία και συνειδητοποίηση των μέχρι τότε απωθημένων θεμάτων. Ωστόσο ο ρευματοπαθής δε θέλει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του, γιατί είναι υπερβολικά άκαμπτος και στατικός, έχοντας ‘κολλήσει’ σε κάτι. Νοιώθει μεγάλο φόβο να θέσει ειλικρινά σε αμφισβήτηση τον αλτρουισμό, την προθυμία εξυπηρέτησης, και την αυτοθυσία του, τις ηθικές αρχές και την υπακοή του. Έτσι ο εγωισμός, η ακινησία, η αδυναμία προσαρμογής, ο πόθος του για εξουσία και η επιθετικότητα του παραμένουν στον κόσμο της σκιάς και σωματοποιούνται με την αναγνωρίσιμη σε όλους μορφή της ακαμψίας και ακινησίας, που τελικά βάζει τέρμα και στην ψεύτικη προθυμία του να εξυπηρετεί.
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
καμουφλαρισμένος διπλός βιασμός - २००२ -
καθόλου ήρεμη η Κυριακή εδώ που βρίσκομαι ... έχω αρχίσει πάλι να κοιμάμαι λίγο σε σχέση με το τι θα μπορούσε να συμβαίνει ... Κυριακάτικα , γύρω στις 10 το πρωί , χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Δεν άνοιξα αλλά αυτόματα εκνευρίστηκα . ούτε πήγα να δω ποιος είναι . σκέφτηκα ότι πιθανόν να ήταν κάποιος που μοιράζει φυλλάδια αλλά αμέσως μετά μου πέρασε η σκέψη ότι μπορει να ήταν ο αστυνομικός από την ασφάλεια , όπου δήλωσα την κλοπή. Όποιος κι αν ήταν , είχε έρθει απρόσκλητος και μάλιστα Κυριακή πρωί.
εξάλλου όποιος με γνωρίζει, ξέρει καλά ότι δε συνηθίζω να πηγαίνω εκκλησία τις Κυριακές .
και μάλλον θα ήταν ο αστυνομικός γιατί γύρω στις 12 πήρε τηλέφωνο στο σπίτι . Ερευνά την υπόθεση και μου είπε ότι θα χρειαστεί να μου πάρει και συμπληρωματική κατάθεση. Ήμουν πρόθυμη να πάω για συμπληρωματική κατάθεση άμεσα, αλλα εκείνος είπε ότι ίσως δε θα ήταν δυνατό αυτό κι ότι θα με έπαιρνε ξανά τηλέφωνο αργότερα. τις προάλλες , νομίζω Παρασκευή βράδυ , με πήρε και 3 φορες τηλεφωνο στο σπίτι , την 3η φορά είχε πάει η ώρα 10.30 το βράδυ. Εκεί άρχισα να μαζεύομαι και να μου περνάει από το μυαλό ότι ο αστυνομικός προσπαθεί να αποκτήσει οικειότητα μαζί μου πέρα από ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον που θα χρειαζόταν να δείξει ακόμα και για να εκμαιευσει κατι που του χρειάζεται για την υπόθεση της κλοπής στο σπίτι μου.
Όλα περνάνε από το μυαλό μου με τον Σέρλοκ Χόλμς που βρέθηκε στο δρόμο μου.... Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα όμως είναι να βλέπω να μου την πέφτουν τη στιγμή που έρχομαι σε επαφή με κάποιον με αφορμή καθαρά το επάγγελμα που κάνουν . Από τη μια αυτό έχει μια δόση ματαιοδοξίας που μπορώ να τη δεχτώ αλλα και πάλι μάλλον με κανει να σκεφτώ ότι δε μπορώ να εμπιστευτώ όποιον βρίσκει αφορμή στην επαγγελματική του ιδιότητα για να αποκτήσει μεγαλύτερη οικειότητα μαζί μου. Άσε το άλλο, ενώ πάω εγώ να ζητήσω τις επαγγελματικές τους υπηρεσίες , εκεινοι ψάχνουν να καλύψουν τις κοινωνικές και προσωπικές τους ελλείψεις παράλληλα . με λίγα λόγια 'τα κάνουν σαλάτα'
τώρα θυμήθηκα ένα παλιό παρόμοιο περιστατικό .. θεέ μου τι άβγαλτο και αφελές κοριτσάκι έχω υπάρξει..
ήταν από τους πρώτους μήνες που είχα πιάσει δουλειά στο τμήμα πωλήσεων . η δουλειά μου ως γνωστόν ήταν να επισκέπτομαι επιχειρήσεις. Βρίσκομαι λοιπόν στον Πειραιά , έχοντας ραντεβού με γυναίκα ιδιοκτήτρια και επειδή πήγαινα πρώτη φορά , σκοπός μου ήταν να γνωρίζω όλα όσα θα μου ήταν χρήσιμα να γνωριζω, και κυρίως τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί. Πήγαινα με άνεση όμως γιατί μου άρεσε πολύ ο νέος μου ρόλος. Έχω φτάσει λοιπόν , βγαίνω από το ασανσερ και ενώ μιλάω στο κινητό κατευθύνομαι πανω στο διάδρομο προς την είσοδο του γραφειου που ειναι το ραντεβού μου. Εκείνη τη στιγμή ειναι στο διάδρομο ένας άντρας γύρω στα 30 με κουστούμι , παχουλός . 'Μπούλης' είπα μέσα μου όταν στιγμιαία κατάλαβα ότι του είχε πέσει το σαγόνι στο πάτωμα αντικρίζοντας με . προσπέρασα και μπήκα στο γραφείο και αμέσως βρήκα την κυρία με την οποία είχα ραντεβού. Εκείνος όμως μπήκε στο γραφείο και πήγε δίπλα της κι εκείνη λοιπόν μου σύστησε το γιο της ........ αναγκαστικά ανταλλάξαμε όλοι επαγγελματικές κάρτες και αμέσως ο 'μπούλης' έσπευσε να μου πει ότι θέλει ένα ραντεβού μαζί μου για κάποια επαγγελματικά θέματα που θα ηθελε να συζητήσει για τα σκάφη που διαχειριζόταν και κάποιες λεπτομέρειες που θα μου έλεγε στο επικείμενο ραντεβού.
Είπα εντάξει , και κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες με πήρε τηλέφωνο κι ενώ εγώ προσπαθούσα να κλεισω ένα ραντεβού μεσα στο ωράριο μου , έβρισκε ένα κάρο δικαιολογίες και επέμενε να με συναντήσει αργά και μάλιστα ήθελε να περάσει να με πάρει εκείνος από όπου του έλεγα .. !! εδώ με είχε πιάσει και η περιέργεια το τι θα μου έλεγε ... αφού λοιπόν του έδωσα ραντεβού στη Νέα Σμύρνη σε ένα κεντρικό σημείο , τον περίμενα να φτάσει. Ντυμένη επαγγελματικά με παντελόνι και πουκάμισο , χωρις στολίδια και τίποτα που να τονίζει το θηλυκό επάνω μου.
Ο τύπος λοιπόν καταφθάνει με ένα μεγάλο αυτοκίνητο, που ήταν μάλλον Mercedes κι ενώ εγώ περίμενα να βγεί και να κάτσουμε σε μια καφετέρια να μου πει τι θέλει και να γυρισω σπίτι μου, αυτός πρότεινε να πάμε κάπου αλλού. Φαντάστηκα ότι δεν θα ήταν αυτό πολύ μακριά και μπήκα στο αυτοκίνητο του. Δε θυμάμαι τι μέρα ήταν, αλλά ήταν καλοκαίρι , και στο Μικρολίμανο είχε πολύ κίνηση. Ηταν οι εποχή που ήταν μόνιμο το μποτιλιαρισμα εκεί . Πρέπει να είχε πάει ήδη 9 το βράδυ όταν φτάσαμε τελικά στο Μικρολίμανο . Λϊγο πριν φτάσουμε μου πρόσφερε ένα τριαντάφυλλο . Ήταν πλεον ξεκάθαρο , αλλα ένιωθα και εγκλωβισμένη . Πως να απορρίψω πελάτη με τον καλύτερο τρόπο; κι εμένα ποιος θα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση που έιχα βρεθεί, με έναν άντρα που δεν ξέρω πως συνηθίζει να αντιδρα , βράδυ στον Πειραιά που φοβόμουν να κυκλοφορήσω και την ημέρα ακόμη, και ήταν για μένα πιο δύσκολο από το να βρεθώ μόνη μου στη Νέα Υόρκη. Στο μεταξύ το κινητό μου χτύπαγε με θυμό και ζήλεια γιατί δεν είχα συνηθίσει να λείπω τέτοιες ώρες και ο ερωτικός μου δεσμός είχε σκάσει από το κακό του, σαν να το ένοιωθε ότι κάποιος με πολιορκούσε . Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ....
από τη μια, μια κατάσταση που έπρεπε να χειριστώ άμεσα κι από την άλλη η σχέση μου που ξαφνικά παρουσίαζε ένα νέο πρόσωπο , δηλαδή ακόμη κι αν ήθελα να πάρω ένα τηλεφωνο και να πω , 'κοίτα , έμπλεξα και έλα να με πάρεις σε παρακαλώ' , δε μπορούσα , γιατί εκείνος ο άντρας που είχα επιλέξει να είμαι μαζί του, είχε τόσο τυφλωθεί από ζήλεια που μάλλον κινδύνευα περισσότερο . Μπροστά λοιπόν σε κάτι τέτοιο, ήταν πολύ πιο ευκολο να αφήσω τον 'μπούλη' να ολοκληρώσει την παράσταση του. Με τόση πίεση είχα ήδη μπλοκάρει απερίγραπτα και ήθελα τουλαχιστον να βγω από κεινο το πομπώδες αυτοκίνητο που κι αυτό ηταν εκει για να με εντυπωσιάσει .
Μπήκαμε στον Ιστιοπλοϊκό όμιλο , είχε κλείσει τραπέζι . Ο μαίτρ τον ήξερε , μας περίμενε, με λίγα λόγια ήταν σαν να είχαν ετπιμάσει σκηνικό για πρόταση γάμου . Μόνο που η νύφη έλειπε ή ήταν εκεί ένα ομοίωμα της μόνο . Σε όλη τη διάρκεια του δείπνου ο 'μπούλης' παρουσίαζε τον εαυτό του. Τι ήθελε από τη ζωή του, τι του άρεσε , ότι τον ενδιέφερε ο γάμος , αλλά τίποτα σχετικό με τη δική μου επαγγελματική ιδιότητα. Δεχτηκα ευγενικά τη διαδοχική αλλαγή των πιάτων που σερβιρονταν και μέσα μου κάθε λεπτό έμενα έκθαμπη με το γεγονός ότι ένας άντρας απέναντι μου προσπαθούσε να μου πει ότι με θέλει χωρίς να μπορεί καν να με κοιταξει , χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για μένα , έχοντας βρει μια ψεύτικη αφορμή για να κλέψει λίγη ώρα από τη ζωή μου και δίνοντας μου υποσχέσεις ότι θα αδυνατίσει . Τον παρατηρούσα σε όλη τη διαρκεια του γεύματος πραγματικά έκθαμπη και με καμουφλαρισμένη αγωνία, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω τι και γιατί συνέβαινε και πως είχα βρεθεί σε μια τόσο δύσκολη θέση και τι με περίμενε μετά. Ευτυχώς ή δυστυχώς μεσολάβησε η διαδρομή με τη μηχανή μου από τη Νέα Σμύρνη στο σπίτι μου και σαν ο αέρας να βοήθησε να κρυφτούν καλά όλα τα δύσκολα που είχαν διαδραματιστεί νωρίτερα.
Ένας εξαιρετικά καμουφλαρισμένος διπλός βιασμός εκείνο το βράδυ ...
εξάλλου όποιος με γνωρίζει, ξέρει καλά ότι δε συνηθίζω να πηγαίνω εκκλησία τις Κυριακές .
και μάλλον θα ήταν ο αστυνομικός γιατί γύρω στις 12 πήρε τηλέφωνο στο σπίτι . Ερευνά την υπόθεση και μου είπε ότι θα χρειαστεί να μου πάρει και συμπληρωματική κατάθεση. Ήμουν πρόθυμη να πάω για συμπληρωματική κατάθεση άμεσα, αλλα εκείνος είπε ότι ίσως δε θα ήταν δυνατό αυτό κι ότι θα με έπαιρνε ξανά τηλέφωνο αργότερα. τις προάλλες , νομίζω Παρασκευή βράδυ , με πήρε και 3 φορες τηλεφωνο στο σπίτι , την 3η φορά είχε πάει η ώρα 10.30 το βράδυ. Εκεί άρχισα να μαζεύομαι και να μου περνάει από το μυαλό ότι ο αστυνομικός προσπαθεί να αποκτήσει οικειότητα μαζί μου πέρα από ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον που θα χρειαζόταν να δείξει ακόμα και για να εκμαιευσει κατι που του χρειάζεται για την υπόθεση της κλοπής στο σπίτι μου.
Όλα περνάνε από το μυαλό μου με τον Σέρλοκ Χόλμς που βρέθηκε στο δρόμο μου.... Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα όμως είναι να βλέπω να μου την πέφτουν τη στιγμή που έρχομαι σε επαφή με κάποιον με αφορμή καθαρά το επάγγελμα που κάνουν . Από τη μια αυτό έχει μια δόση ματαιοδοξίας που μπορώ να τη δεχτώ αλλα και πάλι μάλλον με κανει να σκεφτώ ότι δε μπορώ να εμπιστευτώ όποιον βρίσκει αφορμή στην επαγγελματική του ιδιότητα για να αποκτήσει μεγαλύτερη οικειότητα μαζί μου. Άσε το άλλο, ενώ πάω εγώ να ζητήσω τις επαγγελματικές τους υπηρεσίες , εκεινοι ψάχνουν να καλύψουν τις κοινωνικές και προσωπικές τους ελλείψεις παράλληλα . με λίγα λόγια 'τα κάνουν σαλάτα'
τώρα θυμήθηκα ένα παλιό παρόμοιο περιστατικό .. θεέ μου τι άβγαλτο και αφελές κοριτσάκι έχω υπάρξει..
ήταν από τους πρώτους μήνες που είχα πιάσει δουλειά στο τμήμα πωλήσεων . η δουλειά μου ως γνωστόν ήταν να επισκέπτομαι επιχειρήσεις. Βρίσκομαι λοιπόν στον Πειραιά , έχοντας ραντεβού με γυναίκα ιδιοκτήτρια και επειδή πήγαινα πρώτη φορά , σκοπός μου ήταν να γνωρίζω όλα όσα θα μου ήταν χρήσιμα να γνωριζω, και κυρίως τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί. Πήγαινα με άνεση όμως γιατί μου άρεσε πολύ ο νέος μου ρόλος. Έχω φτάσει λοιπόν , βγαίνω από το ασανσερ και ενώ μιλάω στο κινητό κατευθύνομαι πανω στο διάδρομο προς την είσοδο του γραφειου που ειναι το ραντεβού μου. Εκείνη τη στιγμή ειναι στο διάδρομο ένας άντρας γύρω στα 30 με κουστούμι , παχουλός . 'Μπούλης' είπα μέσα μου όταν στιγμιαία κατάλαβα ότι του είχε πέσει το σαγόνι στο πάτωμα αντικρίζοντας με . προσπέρασα και μπήκα στο γραφείο και αμέσως βρήκα την κυρία με την οποία είχα ραντεβού. Εκείνος όμως μπήκε στο γραφείο και πήγε δίπλα της κι εκείνη λοιπόν μου σύστησε το γιο της ........ αναγκαστικά ανταλλάξαμε όλοι επαγγελματικές κάρτες και αμέσως ο 'μπούλης' έσπευσε να μου πει ότι θέλει ένα ραντεβού μαζί μου για κάποια επαγγελματικά θέματα που θα ηθελε να συζητήσει για τα σκάφη που διαχειριζόταν και κάποιες λεπτομέρειες που θα μου έλεγε στο επικείμενο ραντεβού.
Είπα εντάξει , και κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες με πήρε τηλέφωνο κι ενώ εγώ προσπαθούσα να κλεισω ένα ραντεβού μεσα στο ωράριο μου , έβρισκε ένα κάρο δικαιολογίες και επέμενε να με συναντήσει αργά και μάλιστα ήθελε να περάσει να με πάρει εκείνος από όπου του έλεγα .. !! εδώ με είχε πιάσει και η περιέργεια το τι θα μου έλεγε ... αφού λοιπόν του έδωσα ραντεβού στη Νέα Σμύρνη σε ένα κεντρικό σημείο , τον περίμενα να φτάσει. Ντυμένη επαγγελματικά με παντελόνι και πουκάμισο , χωρις στολίδια και τίποτα που να τονίζει το θηλυκό επάνω μου.
Ο τύπος λοιπόν καταφθάνει με ένα μεγάλο αυτοκίνητο, που ήταν μάλλον Mercedes κι ενώ εγώ περίμενα να βγεί και να κάτσουμε σε μια καφετέρια να μου πει τι θέλει και να γυρισω σπίτι μου, αυτός πρότεινε να πάμε κάπου αλλού. Φαντάστηκα ότι δεν θα ήταν αυτό πολύ μακριά και μπήκα στο αυτοκίνητο του. Δε θυμάμαι τι μέρα ήταν, αλλά ήταν καλοκαίρι , και στο Μικρολίμανο είχε πολύ κίνηση. Ηταν οι εποχή που ήταν μόνιμο το μποτιλιαρισμα εκεί . Πρέπει να είχε πάει ήδη 9 το βράδυ όταν φτάσαμε τελικά στο Μικρολίμανο . Λϊγο πριν φτάσουμε μου πρόσφερε ένα τριαντάφυλλο . Ήταν πλεον ξεκάθαρο , αλλα ένιωθα και εγκλωβισμένη . Πως να απορρίψω πελάτη με τον καλύτερο τρόπο; κι εμένα ποιος θα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση που έιχα βρεθεί, με έναν άντρα που δεν ξέρω πως συνηθίζει να αντιδρα , βράδυ στον Πειραιά που φοβόμουν να κυκλοφορήσω και την ημέρα ακόμη, και ήταν για μένα πιο δύσκολο από το να βρεθώ μόνη μου στη Νέα Υόρκη. Στο μεταξύ το κινητό μου χτύπαγε με θυμό και ζήλεια γιατί δεν είχα συνηθίσει να λείπω τέτοιες ώρες και ο ερωτικός μου δεσμός είχε σκάσει από το κακό του, σαν να το ένοιωθε ότι κάποιος με πολιορκούσε . Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ....
από τη μια, μια κατάσταση που έπρεπε να χειριστώ άμεσα κι από την άλλη η σχέση μου που ξαφνικά παρουσίαζε ένα νέο πρόσωπο , δηλαδή ακόμη κι αν ήθελα να πάρω ένα τηλεφωνο και να πω , 'κοίτα , έμπλεξα και έλα να με πάρεις σε παρακαλώ' , δε μπορούσα , γιατί εκείνος ο άντρας που είχα επιλέξει να είμαι μαζί του, είχε τόσο τυφλωθεί από ζήλεια που μάλλον κινδύνευα περισσότερο . Μπροστά λοιπόν σε κάτι τέτοιο, ήταν πολύ πιο ευκολο να αφήσω τον 'μπούλη' να ολοκληρώσει την παράσταση του. Με τόση πίεση είχα ήδη μπλοκάρει απερίγραπτα και ήθελα τουλαχιστον να βγω από κεινο το πομπώδες αυτοκίνητο που κι αυτό ηταν εκει για να με εντυπωσιάσει .
Μπήκαμε στον Ιστιοπλοϊκό όμιλο , είχε κλείσει τραπέζι . Ο μαίτρ τον ήξερε , μας περίμενε, με λίγα λόγια ήταν σαν να είχαν ετπιμάσει σκηνικό για πρόταση γάμου . Μόνο που η νύφη έλειπε ή ήταν εκεί ένα ομοίωμα της μόνο . Σε όλη τη διάρκεια του δείπνου ο 'μπούλης' παρουσίαζε τον εαυτό του. Τι ήθελε από τη ζωή του, τι του άρεσε , ότι τον ενδιέφερε ο γάμος , αλλά τίποτα σχετικό με τη δική μου επαγγελματική ιδιότητα. Δεχτηκα ευγενικά τη διαδοχική αλλαγή των πιάτων που σερβιρονταν και μέσα μου κάθε λεπτό έμενα έκθαμπη με το γεγονός ότι ένας άντρας απέναντι μου προσπαθούσε να μου πει ότι με θέλει χωρίς να μπορεί καν να με κοιταξει , χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για μένα , έχοντας βρει μια ψεύτικη αφορμή για να κλέψει λίγη ώρα από τη ζωή μου και δίνοντας μου υποσχέσεις ότι θα αδυνατίσει . Τον παρατηρούσα σε όλη τη διαρκεια του γεύματος πραγματικά έκθαμπη και με καμουφλαρισμένη αγωνία, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω τι και γιατί συνέβαινε και πως είχα βρεθεί σε μια τόσο δύσκολη θέση και τι με περίμενε μετά. Ευτυχώς ή δυστυχώς μεσολάβησε η διαδρομή με τη μηχανή μου από τη Νέα Σμύρνη στο σπίτι μου και σαν ο αέρας να βοήθησε να κρυφτούν καλά όλα τα δύσκολα που είχαν διαδραματιστεί νωρίτερα.
Ένας εξαιρετικά καμουφλαρισμένος διπλός βιασμός εκείνο το βράδυ ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)